| |
Πέφτει η βροχή, παντού σιωπή,
με γέλια του χθες γεμίζει στο μυαλό μου.
Έφυγες εσύ κι από τότε η ζωή,
με φυγάδεψε απ’ το όνειρό μου.
Χαμένη η ματιά, στο πουθενά..
κι η ώρα με τον ζόρι να περνάει.
Ήρθε βαρυχειμωνιά , μέσα στην καρδιά,
στο κενό η έλλειψή σου με πετάει.
Σάββατο βραδύ κι εγώ δεν βγαίνω έξω.
Φίλοι με παίρνουν σε κανέναν δεν απαντώ.
Σάββατο βράδυ ..κάνω κύκλους στις στιγμές μας.
Και στο σχοινί της απουσίας σου ακροβατώ.
Σάββατο βράδυ, στο κινητό καθηλωμένος.
Ένα μεθυσμένο μήνυμά σου καρτερώ.
Θολές αυταπάτες κι από προσμονές διαλυμένος.
Από σπασμένες ανάσες φτερουγίζει το "σ’ αγαπώ".
Πέφτει η βροχή, χιλιάδες γιατί,
παζάρια κάνουν με τον πόνο.
Κάνει μοναξιά, στα αναφιλητά,
ξοδεύω πλέον τον δικό μου χρόνο.
Τα μάτια κλείνω, φιλιά δίνω,
στην αόρατη μορφή σου.
Μα που να πάρει, ξανά στο μαξιλάρι,
νιώθω να μου γνέφει η αφή σου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
