| |
| | Ο ξενιτεμός ενός φίλου |  | | | Στα φιλαράκια που τα κατάπιε η ξενιτιά. | | |
Xθες έφυγε ο Νίκος για την Γερμανία.Φίλος καλός, χρυσό παιδί.
Είχε καλές σπουδές και κά 'να δυο πτυχία.
Κτύπησε πολλές πόρτες για να βρει δουλειά, μα ήταν όλες κλειστές.
Ήταν στιγμές που βούρκωνε, κι έχανε το κουράγιο του.
Προσπαθούσα με λόγια που και εγώ δεν πίστευα, να του τονώσω το ηθικό.
Μάταιος κόπος ,κάπου είχαν χάσει και αυτά το νόημα τους.
Τα μάτια του, είχαν αρχίσει να παίρνουν το χρώμα της μελαγχολίας.
Και είχε δύο τόσο φωτεινά μάτια, στο χρώμα της θάλασσας.
Πόσα όνειρα δεν έκανε. Κάποτε τα έβγαζε σεριάνι στην παρέα και όλοι τον καμαρώναμε.
Ώσπου ήλθε η οικονομική καταιγίδα και τα όνειρα ρήμαξαν.
Ρήμαξε και η παρέα.
Ένας -ένας άρχισαν να φεύγουν για έξω.
Έφυγε ο Κώστας, ο Πάνος, η Ελένη.Ήλθε και η σειρά του Νίκου.
Όλους τους κατάπιε η ξενιτιά.
Ποιος ξέρει αν ποτέ θα ξαναειδωθούμε.
Πηγαίνω στο στέκι το παλιό και πιάνεται η ψυχή μου.
Κάθομαι μόνος σε ένα τραπεζάκι και ανοίγω κουβέντα μυστικιά
με τα φιλαράκια που έχασα. Νιώθω σαν ναυαγός σε μία άγνωστη
και έρημη παραλία.
Παίρνω τους δρόμους και γυρνάω δω κι εκεί να διώξω τις σκέψεις.
Όμως κρώζουν μέσα μου σαν τις κάργες και η ψυχή μου λυγίζει.
Φίλε Νίκο, παιδικέ μου σύντροφε, καλό σου ταξίδι, καλή τύχη.
Μου λείπεις, μου λείπεις πολύ.
Το φιλαράκι σου
Καλό βράδυ από την πάντα βροχερή Μάνη
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
**Ηώς**
29-11-2016 @ 19:34 | εδώ μας ρίχνει το πρώτο χιονάκι
σου βάζω ένα παλιό για το θέμα
https://youtu.be/VXZN4jNGu14 ::hug.:: | | Rannia . k
29-11-2016 @ 20:12 | Φοβερή δημιουργία!!!
Την καλησπέρα μου στην Μάνη!!!
::yes.:: ::smile.:: ::yes.:: | | adespotoi
29-11-2016 @ 20:37 | το κείμενο σου και το σχόλιο σου!!! ::up.:: ::smile.:: ::smile.:: | | ΑΜΑΡΥΛΙΣ
29-11-2016 @ 23:57 | Καλέ μου φίλε, μπορώ τόσο πολύ να σε καταλάβω, έζησα σαν μάνα ευτυχώς μόνο μιά εβδομάδα τη διαμονή του γιού μου στήν όμορφη Βιεννη, πήγε εκεί να σπουδάσει, πήγα και εγώ....το μόνο της ζωής μου ταξιδι.....όταν είδα το δωμάτιο στην εστία είπα μέσα μου σε μιά εβδομάδα θάρθει πίσω. Απο τη δεύτερη μέρα συννεφιασε το μουτράκι του, τη τρίτη μόνο που δέν έκλαιγε, τη τέταρτη του είπα.....πότε θέλεις να σ` αλλάξω το εισητήριο/ Το Σάββατο καλά είναι? και μου είπε .....μάνα Παρασκευή δεν έχει? Τελικα σπούδασε εδώ και μου είπε, τότε...μάνα εγώ χωρίς τα φιλαράκια μου δεν ζω. Αναθέμά τους γεμίσανε πληγές τα παιδιά μας, αναθεμά τους. ::mad.:: ::mad.:: ::mad.:: | | pennastregata
30-11-2016 @ 14:52 | https://youtu.be/E6anpZ1YJOI ::sad.:: ::hug.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
