| |
Εγώ για εσένα λύγιζα τις αλυσίδες
Όταν δε με είδες.
Κι όταν ελευθερώθηκα, δε σε βρήκα
Ήσουν το φάντασμα μιας ευτυχίας που θα είχα.
Κλαγγή ακούω, άμα σε καλημερίσω
Θάλασσα με σπαθιά ·
Που πεθαίνω αν την κολυμπήσω.
Έχω προσευχηθεί κι ευχηθεί
Κι η Γη και οι Θεοί
Άλαλοι και κουφοί.
Μ' έκοψες τη γραμμή για τον ουρανό
Για να μη σου τηλεφωνώ και σου κόψω τη στιγμή.
Πού αλλού να μείνω
Τι όμοιο να βρω
Τι καλύτερο να μπορέσω.
Τελικά βοώ εν τη ερήμω
σ' εκείνη που η όαση εξατμίστηκε.
Μα πού να βρω πιο κρυστάλλινο νερό
Το δικό σου το 'χα και για κρασί.
Έπινα, μέθυσα
Κι έγινα αλκοολικός στη φωνή σου.
Σ' έδεσα, σ' έλυσα
Και πάλι όμως με θέλγει η σαγήνη σου.
Πού αλλού να μείνω
Τι όμοιο να βρω
Τι καλύτερο να μπορέσω.
Τελικά βοώ εν τη ερήμω
σ' εκείνη που η όαση εξατμίστηκε.
Μα πού να βρω πιο κρυστάλλινο νερό
Το δικό σου το 'χα και για κρασί...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
