Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Είμαι από κείνους
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130533 Τραγούδια, 269403 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Είμαι από κείνους
 Για όλους με τη καλησπέρα μου
 
Είμαι από κείνους,
που δακρύζουν, σ’ ένα στίχο,
μιας μελωδίας
τον αγαπημένο ήχο,
σε μια εικόνα
απαράμιλλη της φύσης,
με τ’ άδειο χέρι σου,
που λες να την αγγίξεις.

Είμαι από κείνους,
που στην ευωδιά του δυόσμου
αναγνωρίζουνε
την ομορφιά του κόσμου
πάνω, στο ποιο μικρό
ασήμαντο αγκάθι
η στων ωκεανών
τα ποιο ακραία, βάθη.


Είμαι από κείνους,
που ένα δάκρυ αναβλύζει,
στη κάθε ανάμνηση
του χρόνου που εγκλωβίζει
το παρελθόν, σε μια αχνή
φωτογραφία
ασπρόμαυρη, σαν τη σκιά
παλιά και κρύα.

Είμαι από κείνους,
που ενάντια στην ορφάνια
μικρών ψυχών
υποτιμώ τη περηφάνια
καθώς δακρύζω
αναζητώντας την αιτία,
που κρύβεται στη μοναξιά,
στην επαιτεία.

Κι’ αν η ψυχή μου
δακρυσμένη αναρωτιέται
και στις ευχές των αστεριών
παρηγοριέται,
για τους ανήκουστους
της οικουμένης θρήνους,
θα επιμείνω ταπεινά
να μαι, από κείνους.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 6
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

ferelpis
 
**Ηώς**
30-11-2016 @ 17:53
::theos.:: τ έ λ ε ι ο Αρτέμη!!!!!!!
heardline
30-11-2016 @ 18:26
''Φίλε'' θαρρώ πως μας διδάσκεις ποίηση!!!!!!!!
Γιάννης Κατράκης
30-11-2016 @ 19:26
Κι’ αν η ψυχή μου
δακρυσμένη αναρωτιέται
και στις ευχές των αστεριών
παρηγοριέται,
για τους ανήκουστους
της οικουμένης θρήνους,
θα επιμείνω ταπεινά
να μαι, από κείνους.

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ΑΜΑΡΥΛΙΣ
30-11-2016 @ 22:10
ΒΑΘΙΆ ΑΝΘΡΏΠΙΝΟ ΕΙΣΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΨΑΧΝΟΥΜΕ ΟΛΟΙ, ΚΑΛ ΒΡΑΔΥ. ::mad.:: ::mad.:: ::mad.::
χωρίς λόγια
01-12-2016 @ 00:17
!!!
Κων/νος Ντζ
01-12-2016 @ 08:31
Είμαι από κείνους,
που δακρύζουν, σ’ ένα στίχο,
μιας μελωδίας
τον αγαπημένο ήχο,
σε μια εικόνα
απαράμιλλη της φύσης,
με τ’ άδειο χέρι σου,
που λες να την αγγίξεις.

Πανέμορφο Αρτέμη, τέλειο!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο