Είπες πως σου άρεσε να χαζεύεις την βροχή
Μα όταν στο τζάμι πέφτει εσύ δακρύζεις
Πες μου ποιος έρωτας σε γέρασε και δεν θυμάσαι
Το πρόσωπο στο καθρέπτη που αντικρύζεις
Είπες πως σου άρεσε απο μικρή να ονειρεύεσαι
Μα τώρα πια στον ύπνο σου πετιέσαι ιδρωμένη
Είπες πως θέλεις ελεύθερη να νιώθεις
Μα στο φόβο σου κάτι σε κρατά δεμένη
Είπες πως σου άρεσε πάντα να γελάς
Μα έχω καιρό, να δω το χαμογελό σου
Πες μου ποιος άγγελος ζωγράφισε ξανά
Την θλίψη πάνω από το προσωπό σου
Είπες πως σου άρεσε αστέρια να μετράς
Μα πια φοβάσαι στον ουρανό για να κοιτάξεις
Κι όταν σου έδωσα τα φτερά που λαχταράς
Εσύ φοβήθηκες ψηλά για να πετάξεις
Για πάντα έμεινες άλλη μια ιστορία
Που δεν τελείωσε ποτέ και αυτό πονάει
Κι άφησες να σου σβήσει την φωτιά
Ένας αγέρας που τώρα πια τις στάχτες σου σκορπάει
