| |
Έλεγες πως το "μαζί" πολυ μας πηγαίνει.
Κι έτρεχες προς την αγάπη φοβισμένη.
Φώναζες για να σπάσεις εύθραστες στιγμές.
Μου στερούσες όλες τις απλές-μικρές χαρές.
Μα όταν έδωσα στον άλλο εαυτό προτεραιότητα,
έγινες μια φθίνουσα αναγκαιότητα.
Και τώρα ευχαριστιέμαι γιατί περιπλανιέσαι..
κι όλες τις πόρτες βρίσκεις κλειστές.
Σε αδιέξοδα ξεχνιέσαι και με βλέμμα απελπισίας,
σε ρωτάς ..που φταις.
Και τώρα δε χαλιέμαι γιατί η αλήθεια,
παραδεισους μου δείχνει.
Την κατάντια σου για δες ..που η συνήθεια,
σε παγίδες σε ρίχνει.
Έλεγες ..πιο ερωτευμένοι πεθαίνεις.
Κι έψαχνες αιχμηρούς τρόπους να με τρελένεις.
Ξεχνούσες με ευκολία, όσα ήθελα να θυμάσαι.
Σου είχα αδυναμία ..πια δεν με νοιάζει αν φοβάσαι.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
