| |
δε δείχνω σου είπα ταραχή
αν σπάσεις του κύκλους των σιωπών
παραλλαγμένη και γελαστή
έλα στο διάβα μου των θυελλών
το ρίγος σου είπα της ορμής
ασάλευτο του συγκλονισμού
θα μένει μορφή της αστραπής
θρονιασμένη στ'άδυτα του νού
ερώτα φταίξιμο και θαρρώ
αυθόρμητο με χρωματισμούς
που τους κομίζει δίχως φειδώ
δίχως του φόβου συμβιβασμούς
νήπιος ιπτάμενος και κρυφός
στο μάτι μου φαινόμενα σκιάς
πόσο άγνωρος ο νοητός
κι ο κόσμος ωραίος μονομιάς
οτι έρχεται με τις ριπές
στ'αδοκίμαστα ψιθυριστά
τόσο δέος φτάνει στις ψυχές
όνειρα τόσα απανωτά
λάλοι λοιπόν οι αστερισμοί
λαμπαδιάζουνε όλοι μεμιάς
φλογεροί μας γνέφουνε οιωνοί
εναλλαγές μιάς επιθυμιάς
ρίξε και σ'αυτούς μια δέσμη φώς
των σπάνιων φύλαξε ωρών
τα ίχνη όλα και πλην ενός
κράτα τα ελέη των στιγμών
κι ακόμα μέτρα με τον καιρό
τις νέες εικόνες στις μορφές
γεννιέται έτσι το ορατό
κι ανοίγουν παλάτια οι καρδιές
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
