| |
Η ΜΟΝΙΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ
Μια ζωή,ερωτευμένος
ήτανε ο Έκτορας.
Εχρημάτισε, για χρόνια,
στη σχολή του λέκτορας,
και εις τις φοιτητριούλες
το 'παιζε..αλέκτορας!
Απ' του έρωτα τα βέλη,
που τον χτύπαγαν συχνά,
έπαθε ζημιά μεγάλη!
Μέχρι π' άλλαξε καρδιά!
Όμως και με την καινούργια,
αν κι αδύναμα χτυπά,
δεν το βάζει διόλου κάτω!
Ερωτεύθη..παπαδιά!
Την πλησίασε,μια μέρα,
και της τα 'ριξε..με γέλια.
Έγιν' έξαλλη εκείνη και...
τον κλώτσησε στα σκέλια!
Αυτό ήταν! Από τότε,
για αγάπες,..δεν τον μέλει!
Άρα [σκέφτεται],ο έρως,
θα εδράζεται..στα σκέλη!
Έκτοτε, αναπολεί
τα αλλοτινά του κλέη.
Τον δουλεύουνε πολλοί
και ,ως Νέστορας, τους λέει:
Εις τα όργανα,ανήκει
η καρδιά, τ' αναίσθητα!
'Κείνα,που 'ναι.. εις τα σκέλη,
είναι πιο ευαίσθητα!
Εγώ,σχεδόν, χωρίς καρδιά,
ως εραστής,δε χάθηκα.
Στα σκέλη, με μικρή ζημιά,
τους έρωτες..σιχάθηκα!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
