| |
| | Η γεύση της ουσίας |  | | | Φουμάρουν Όμηρου πνοές, του Οδυσσέα φύλλα κι όταν σαλπάρουν την αργό, φθάνουν σ' ερημόνησα, ακουμπισμένοι στη Σαπφώ, μ' ερωτικά στολίδια | | |
[align=left][B] [I]
. *~* Η γεύση της ουσίας *~*
Χιλιάδες επιστημονικές ειδικότητες επικρατούν
στο στερέωμα του κόσμου, μόνο του "ερωτολόγου",
την έχουν κατοχυρώσει οι ποιητές!
Φέρνοντας τ' αρώματα της Άνοιξης, μες τον χειμώνα
και της καρδιάς τον μαρασμό
στο σύννεφο τ' ονείρου
δημιουργίας έμπνευση, που δεν υπάρχει σκότος!
Κι άλλα χιλιάδες μαγικά, στις φλόγες του τζακιού τους
στο μέσα μέρος του μυαλού, που μόνοι ταξιδεύουν!
Σ' ωκεανούς ανθούν βλαστοί
κι ιδροκοπούν τις νύχτες, ας έχει υπό το μηδέν
και τους κρατά ξενύχτες!
Φουμάρουν Όμηρου πνοές, του Οδυσσέα φύλλα
κι όταν σαλπάρουν την αργό
φθάνουν σ' ερημόνησα,
ακουμπισμένοι στη Σαπφώ,
μ' ερωτικά στολίδια!
Χάδι της Λέαινας ζητούν, που νιώθουν το θηρίο
ανήμερο στα σωθικά, του πανδαμάτωρ φύση,
του ξυλοκόπου εραστή,
του τοξευτή το μένος!
Που συγκρατούν τη λογική, σ' ένα κλειστό ντουλάπι
και γνώση την ταΐζουνε, στο διπλανό μπαλκόνι
όπου την τσούζει η απονιά, της φαντασίας πάθος
κι αλλόκοτα παλινδρομεί, στου Πλούτωνα τη δίψα
δίχως να βλέπει τη στιγμή, (που τώρα ζει στο "τώρα")
κι ο χωρισμός απ' την ψυχή, καταχραστής στην ώρα
σπασμένοι οι λεπτοδείκτες του
μες το ερημονήσι ...
Που κάθονται θεοί σιμά, τη Μούσα τους χαϊδεύουν
κι αχτίδες ήλιου π' ακουμπούν, τη Γη μας κανακεύουν!
Υγρά να έχουν κύματα, "τη γεύση της ουσίας"
του Ερωτόκριτου παλμούς, στου λυρισμού τον οίστρο!
Κι εγώ μες το κονάκι μου, να σε γλυκοθυμάμαι ...
. . * * Nikos D. Stoforos * *
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | nstoforo@otenet.gr | | | |
|
ΑΜΑΡΥΛΙΣ
13-01-2017 @ 17:34 | μια ομορφια!!!!! μια ομορφια!!!
χαίρε ποιητή του έρωτα
Γεωργία. ::hug.:: ::hug.:: ::hug.:: | | ΚΑΝΕΛΛΑ_ΓΙΩΤΑ
13-01-2017 @ 19:58 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | smaragdenia
14-01-2017 @ 10:43 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | Stoforos
14-01-2017 @ 17:34 | Διψασμένες σκέψεις ψάχνουν το μερτικό τους
σκοντάφτοντας στις ιδεοληψίες της αυταπάτης
κι ανασαίνουν οι δρυς το βοριά
ακουμπώντας το σύννεφο σαν θαύμα απ' το τίποτα
μια σύγκρουση ρουτίνας και όχι της προκοπής.
Μες το χιονιά, ψύχος κι αγιάζι
ζωογόνο συναίσθημα διαπερνά,
ζεστά φιλιά, καυτά μοιράζει
ένστικτα αγάπης κι ανάβουν φωτιά
καίνε τ' ανούσια, λυτρώνοντας λάθη
αρκεί να σε νιώθουν κοντά!
. * * Nikos D. Stoforos * * | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
