| |
| | Ναι... σας γράφω γράμμα |  | | | Καλή Κυριακή φιλαράκια μου, εδω εγω σε εσας καταθέτω τη ψ υχή μου, την αλήθεια μου. | | |
Εκει στίς πέτρες και τα χώματα
Στη πλήρη ανέχεια και φτώχεια
Χωρίς οικογένεια, με ένα σταύλο για σπίτι
Το κρέας, δεν έμπαινε ποτε στο τραπέζι
Με μισό δανεικό παπούτσι, της ελεημοσύνης
Το καημένο, το στερνοπούλι της Μαρίας
Το αριστούχο, χαρισματικό κλαράκι, στο σχολείο
Με δίψα για μάθηση, και ταλέντα
Μα όχι όνειρα, διόλου όνειρα
Η φτώχεια, δεν τα επέτρεπε
Ημανα....είχε δεν είχε μια δραχμή, στη τσέπη
Και π'εντε κουτσούβελα
Που κανένα δεν έπαιρνε, ούτε ενα πενηνταράκι
αν δεν τη ρωτούσε
Είχαμε περηφάνεια και ήθος
Μας στο δίδαξε η μάνα, κι ο δάσκαλος στο σχολείο
Τα χρόνια έφυγαν γοργά, σε 20 δουλειές του ποδαριού
Πάθαινα και μάθαινα
Εκει στην εφηβεία κοντά στη Μεταξία απόκτησα όνειρα
Στα 22 με τη βοήθεια του αγαπημένου μου Κωστή και της
Μεταξίας, έγινα έμπορος με δικό μου μαγαζί
Έβγαζα με μεγάλο κάματο πολλά λεφτά
Ποτέ δεν τ` αγάπησα
Ποτέ δεν τα έκανα, σκοπό της ζωής μου
Τα μοίρασα όπου υπήρχε ανάγκη
Χάλασα χιλιάδες αγοράζοντας παπούτσια και ρούχα
Τα χάριζα όλα με μεγάλη χαρά
Σ` αυτή τη μάταιη ζωή έμαθα μόνο να αγαπώ
Με χρησιμοποίσαν πολλές φορές
Κι έκλαψα άλλες τόσες
Ενα μόνο ήθελα να δίνω, να προσφέρω, να νοιάζομαι.
Μου έδωσε ο Θεός μετα απο Οδύσεια, ενα εξαίρετο
σύντροφο και έναν υπέροχο γιό
Που με λατρεύουν
Στα 54 γνώρισα τη ποιηση, οχι αναίμαχτα
Τοπ ρώτο ποιημα ήταν για τη Μεταξία, τη λατρεμένη μου
αδερφή και μανούλα, που ζεί στα χρώματα του παραδείσου
Πήρα μολύβι και χαρτί και....γράφω, για όλα...
Τον έρωτα, τη πατρίδα, την αγάπη, τα νοερά ταξίδια, τούς
ανθρώπους, τα πάθη, τις θυμησές μου, τη πολιτική, τους
άντρες μου......τη σκόνη στο τραπέζι...
Πρίν 2 χρόνια γνώρισα εσάς, φιλαράκια
Μειώθηκε η μαχαιριά της απώλειας, του θανάτου
Σας διαβάζω με χαρά 2 χρόνια τώρα
Απαντώ στα σχόλια, στον καθένα ξεχωριστά
Το νιώθω υποχρεωσή μου
Μαθαίνω απο όλους σας....μ` αρέσει πολύ αυτό
κι ας μεγάλωσα
Έχω πια καινούριους σπουδαίους φίλους
Ναι......σας γράφω γράμμα, αίσθανομαι ότι σας το
οφείλω
Ο άντρας μου, ο γιόκας μου, οι συγγενείς, μου μ`
αγαπούν για αυτό που είμαι
μα εσείς που είστε τόσο μακριά και τόσο κοντά μου
μου δίνετε χαρα
Αν κάτι ε΄μαθα να λέω στη ζωή μου είναι ευχαριστώ
Σας ευχαριστω
Ολα εδω θα μείνουν
Γεωργία
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 12
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
ΑΜΑΡΥΛΙΣ
22-01-2017 @ 07:09 | Γνωρίζω οτι έχω εκθέσει πολύ τον εαυτό μου στο διαδίχτιο, μα δεν με νιάζει, δεν έχω τίποτα να κρύψω,
Αν ποτέ εκδοθεί το βιβλίο που έγραψα, θα φύγω δικαιωμένη, γιατί θα στάζει δάκρυ, αλλά θα είναι χρήσιμο,
22.1.2017
7.07 λεπτά ::love.:: ::love.:: ::love.:: | | monajia
22-01-2017 @ 08:56 | Η γραφή σου μεστή . με αρχή, μέση και τέλος,,συγχαρητήρια,,μην αλλάξεις ποτέ,,
::love.:: ::love.:: ::love.:: | | Κων/νος Ντζ
22-01-2017 @ 09:07 | Απλά αυτή είναι η Γεωργία...
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | smaragdenia
22-01-2017 @ 09:14 | ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΟΥ ΓΕΩΡΓΊΑ ΜΟΥ
ΚΆΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ
ΑΛΛΆ ΌΛΟΙ ΕΔΏ ΜΈΣΑ ΒΡΗΚΑΜΕ ΦΙΛΟΥΣ
ΜΆΛΙΣΤΑ ΠΟΛΛΟΙ ΑΞΙΟΛΑΤΡΕΥΤΟΙ
ΣΑΝ ΤΟΥΣ ΓΝΩΡΙΣΑΜΕ ΚΑΙ ΑΠΌ ΚΟΝΤΆ
ΓΙΑΤΊ ΕΊΝΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΕ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΕΣ
ΚΑΙ ΜΟΙΑΖΟΥΜΕ
| | Γιάννης Κατράκης
22-01-2017 @ 11:20 | Γιωργία ..ότι έχεις γράψει η λέξη
Απίθανο ....Πανέμορφο ...Υπέροχο ...
ειναι πολύ λίγες για να μετρήσουν
τα αριστουργηματά σου ..τα οποία
αγγίζουν τον καθένα που τα διαβάζει
μέσα στην ψύχη ..
Αλλοτε δακρίζεις ..κι.άλλοτε ξαναγίνεσαι
παιδι πάλι ...Μην αλλάξεις μείνε αυτή
που είσαι ..Μια και μοναδική ...
::hug.:: ::love.:: ::hug.:: | | Δημήτρης Ιατρού
22-01-2017 @ 18:21 | Γεωργία αυτό δεν είναι ποίημα αλλά κατάθεση ψυχής. Με συγκίνησες ειλικρινά με την αμεσότητα και τη λαμπρότητα της εξωστρέφειας σου. Με τέτοιο ψυχικό κόσμο που έχεις όλα θα πάνε καλά. Ακόμη και στα δύσκολα έχεις άμυνα την ποίηση!!! | | Μ.Ελμύρας
22-01-2017 @ 18:40 |
Η αθωότητα,η καλωσύνη σου και η ανθρωπιά σου στγκλονίζουν!
Να είσαι πάντα καλά,Γεωργία.
::theos.:: ::love.:: ::theos.:: | | πανσελινος
22-01-2017 @ 19:59 | Είσαι ένας σπάνιος άνθρωπος Γιωργία.
Από σένα παίρνω μαθήματα ζωής.
Σ' ευχαριστώ... | | ΑΜΑΡΥΛΙΣ
22-01-2017 @ 21:30 | Με συγκινήσατε βαθύτατα και γλυκάνατε τη ψυχή μου και το βράδυ μου, ωραία πού είναι η ζωή!!!! ευλογημένοι να είστε, Γεωργία ::love.:: ::love.:: ::love.:: | | ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
22-01-2017 @ 22:22 | Σαν εσέ Αμαρυλίδα,
άνθρωπο, στη γη δεν είδα!
Ο λόγος σου μεστός κι απλός,
γυμνή ψυχή λουσμένη φως.
::love.:: ::hug.:: ::love.:: | | **Ηώς**
23-01-2017 @ 09:39 | Ολα εδω θα μείνουν...
με όλους τους προλαλήσαντες...
κατάθεση ψυχής... ::love.:: ::hug.:: ::hug.:: | | Μαυρομουστάκης
23-01-2017 @ 19:17 | Δε μπορούσα να μην αφήσω σχόλιο.
Μόλις το διάβασα και ΚΑΤΑΣΥΓΚΙΝΗΘΗΚΑ!!!
Υπέροχη Κατάθεση Ψυχής....
Να 'σαι καλά Γεωργία μου, γερή και ονειροπόλα
για να σε διαβάζουμε και να βουρκώνουμε...
::hug.:: ::love.:: ::hug.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
