| |
Παγωμένα τα χαμόγελα στο πλάνο
Μάλλον κάτι διαισθάνονται κι αυτοί
Νιώθω μέρα με τη μέρα πως σε χάνω
Τι να γράψεις που να μην έχει γραφτεί;
Στο πορτρέτο που θαυμάζεις ολ' αλλάζουν
Κι όσα μίσησες παλιά τώρα σου μοιάζουν
Τώρα όλα ξεπουλιούνται με πιστώσεις
Κι απορώ που δε σε παίρνει να με νιώσεις
Μουδιασμένα τα κορμιά μόνο κοιτάζουν
Λες και βλέπουμε ταινία εποχής
Μερικοί που δε συνήθισαν, τρομάζουν
Στην αυγή αυτής της νέας εκδοχής
Στην οθόνη που κοιτάζεις ολ' αγιάζουν
Και τα ρούχα που φοράς δε σου ταιριάζουν
Τώρα ξέρεις πως μπορείς να με πληγώσεις
Τη χαμένη σου ζωή να μου χρεώσεις
Μουδιασμένα τα κορμιά μόνο κοιτάζουν
Λες και βλέπουμε ταινία εποχής
Όσο κάποιοι συνεχίζουν να γιορτάζουν
Την επέτειο της νέας εκδοχής
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
