| |
ριξ’ το και τι θα απογινει, μη σε μελλει
στη θαλασσα, στη θαλασσα ο,τι παιρνεις
το δικαιο και το αδικο κατα τη κριση σου
ο βυθος της θα ειναι παντα αρκετος
να ορισει και να αποδωσει..
η θαλασσα κανενα δεν αφηνει -αναπαντητο
το μετρημα της -ποιος θα αμφισβητησει
ενα με το σωμα της, στου πουθενα τη μεση
στον αφρο ως σε αγνωρη στερια ξεπνοος
απ’ το στομα της βγαινει οποιος ειναι να βγει..
το πως, ως παντα αποριας αξιο
μυστηριο ‘μεγα και αλφα..
ως και το πότε το μονο βεβαιο
και ποιος το κατεχει και ποιος δεν το περιεχει
ουδεις, και ποιος τη γεναιοδωρια του αποδιδει
στον βαθμο με τον οποιο εκτιμαται..
η οιαδηποτε μορφη παιρνει
για να τον βρει και να τον δοκιμασει
θα ειναι μορφη αδικημενη
που ειθισται αρχικα να αψηφειται
ως και τελικα..
για τουτο, αδικως κι εσυ κι εγω, χτυπιομαστε
τα παντα σχεδον, που μας χτυπαν
απο τη πορτα της καρδιας, ως φυλλο το φυλλο της
εμεις τα προ(σ)καλουμε
κι αν τα αδικουμε δεν μας αδικουν - αδικουμαστε.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
