| |
Έστησαν μέσα στο μυαλό
χορό οι αναμνήσεις
απόψε που τα βλέφαρα
δε βάρυναν να κλείσουν,
απ'το υποσυνείδητο
ζητάνε απαντήσεις,
τον ύπνο που είν' αιχμάλωτος
ελεύθερο ν'αφήσουν.
Βάζω μια κούπα με κρασί
να πιω,να χαλαρώσω,
στο παραγώνι τη φωτιά
θωρώ που τρεμοπαίζει,
το ξέρω είναι ανώφελο
το χρόνο να σκοτώσω,
γιατί ακόμη και νεκρός
αυτός θα με πιέζει.
Σε πολυθρόνα κουνιστή
το σώμα μου λικνίζω,
καθώς η στάθμη του κρασιού
στην κούπα κατεβαίνει,
σε ενδόμυχα αισθήματα
το είναι μου βυθίζω
κι ο λογισμός σε μακρινά
λιμάνια με πηγαίνει.
Εκεί γνωρίζω μάγισσες,
νεράιδες και γοργόνες
δράκους,θεριά,φαντάσματα,
της λησμονιάς θαμώνες,
παρέα κάνω πειρατές
τρομακτικούς στην όψη
που φέρουν δίστομα σπαθιά
μοναδικά στην κόψη.
Σε μάχες αναλώνομαι
άνευ σκοπού και ουσίας,
σα λυσσασμένη ύαινα
τα θύματα ξεσκίζω
ωσάν το αποκύημα
μιας στείρας φαντασίας,
σε καταστάσεις λογικές
να επιβληθώ πασχίζω.
Ξάφνου τα πάντα χάνονται
πως έγινε απορώ
ο ύπνος μου απέδρασε,
έσπασε τα δεσμά του,
ε! τώρα πια αδέσμευτος
ίσως κι εγώ μπορώ
να βρω στοργή και ζεστασιά
μέσα στην αγκαλιά του.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
