| |
στον λαβυρηνθο του προσωπου
που εμενα χαρακτηριζει
αφηνω σταλα σταλα την μνημη
να γεμισει το κενο της ψυχης.
το μελλον με κοιταζει αγερωχο
με τροπο τουλαχιστον τρομακτικο.
αγαπημενη ληθη
πενταμορφο ξωτικο του αιωνιου δασους της ζωης μου...
δειξε μου τον δρομο προς την σωτηρια της ψυχης μου!
τι ζητω η απεγνωσμενη:
ολη η μνημη μου ας σβησει,
τα ονειρα μου ας βουλιαξουν,
τιποτα να μην θυμιζει πια κανεναν...
γιατι ποναω πολυ
και ειμαι δειλη
τον πονο δεν αντεχω.
ομως πρεπει να υπομεινω τα μαστιγια της ζωης
και απο την πηγη της παρηγοριας
νερο να πιω γλυκο
που το φαρμακι της αγαπης
θα απαλυνει.
ληθη αγαπημενη,
εσενα επικαλουμαι
βυθισε την καρδια μου
στον ωκεανο του μυαλου.
αχ...
κανε με να ξεχασω!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
