| |
Μπορεί με τα χρονια τα σημάδια να σβήσουν
κι όταν σε δω μπροστά μου ξανά
τα ματια με δάκρυα να μην πλημμυρίσουν
και ψύχραιμη να ναι η φτωχή μου καρδιά
Μπορεί να περάσουν κι άλλες γυναίκες
και να με κοιτάνε όπως κι εσυ
Μπορεί να μου χαρίσουν το σ αγαπώ τους
η μια ακόμα μεγάλη φυγή
Μα σαν το δικο σου το μαγικό φιλι
ποτε του το στόμα ξανά δε θα βρει
σαν τα δικα μας τα πρωινά
δε θα ξημερώσουν ποτε ξανά
ητανε κάτι τόσο ξεχωριστό
αυτο που μας ένωσε εμάς τους δυο
Μπορεί να αγγίξω ξανά ένα κορμι
μα για μένα θα ναι απλά μια εκδρομή
αφού η πατρίδα της ψυχης μου είσαι εσυ
σαν μετανάστης θα πορευτώ στη ζωή
Μπορεί να γεράσω και να πω πως ναι
είμαι πιο γεμάτος από ποτε
Μπορει και να αξιζε ο δικός μας χωρισμος
μα σ αυτο που κάποτε ζήσαμε δεν υπάρχει ορισμός
Αφού το δικο σου το μαγικό φιλι
ποτε του το στόμα ξανά δε θα βρει
σαν τα δικα μας τα πρωινά
δε θα ξημερώσουν ποτε ξανά
ητανε κάτι τόσο ξεχωριστό
αυτο που μας ένωσε εμάς τους δυο
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
