| |
Διασταυρώνω πληροφοορίες που ποιος ξέρει από ποια βάθη ανασύρονται
μνημονικές καταγραφές ανθρώπων που έζησαν, που ζουν και μελετούν
σαν ένα αγκάθι η γνώση κάθεται στο μαξιλάρι που κοιμάμαι
και μου φέρνει όνειρα να δω, να ζήσω μια δεύτερη ζωή ονειρική
όχι από τη γεύση των γεγονότων αλλά από τη συγκυρία ονείρων και πραγματικών
από το μεσοδιάστημα που υπάρχει ανάμεσα στο αληθινό και το μη
και έρχονται πολλές ερμηνείες να μου δείξουν τον τρόπο και το δρόμο
που τις ευχαριστώ πολύ
γιατί με διδάσκουν ποιος είναι ο δικός μου δρόμος πορείας
και είναι δύσκολο να ξέρεις τον τρόπο να ψάξεις το δικό σου μονοπάτι
μακρυά από τα θέλω των άλλων και μακριά από τον κύκλο των καιρών και του ανέμου
χρειάζεται αυτοσυγκράτηση, αυτοκυριαρχία και αυτοεκτίμηση να θες μοναχός να βαδίσεις
ξυπόλητος και γυμνός μέσα στου καιρού τις αλλαγές είσαι απροστάτευτος και ευάλωτος
στην μάχη ή τη συμμαχία με τα άλλα είδη τριγύρω
και χρειάζεται μάτι κοφτερό για να ρίξεις τα βέλη σου
και καρδιά ζωντανή για να αγκαλιάζεις τους μαχητές σου και τους συνοδοιπόρους σου
την πορεία που χαράζει το μυαλό μου ακολουθώ
και τα βέλη μου τα φύλαξα για τον καιρό που θα ρθει
μείτε ξέρω να τα ακονίζω μείτε την κόψη που χρειάζεται διαθέτω
μαθαίνω όμως και σκύβω το κεφάλι για να ακούσω
τα χείλη μου δεν τα χρησιμοποιώ πολύ
γιατί έμαθα πως οι ανθρώποι τα χρησιμοποιούν πολύ χωρίς σκέψη βαθιά
και έμαθα να βλέπω καλά στα λόγια των άλλων
πως η καρδιά σαν όργανο αυτόνομο, πόνο να μην την ακουμπά
στηρίζω τα βέλη στη ραχοκοκαλιά μου σαν οπλίτης πάνω στο βουνό
που του σκότωσαν το σκύλο
και σα να έμαθα να μιλώ καλύτερα ακούγοντας τους λόγους των πουλιών
που τραγουδούν όταν μιλούν για να αγαπήσουν και να αγαπηθούν
δίνω αλάτι στον ψαρά και αφήνω τα πόδια μου γυμνά να περπατήσουν στην πλώρη
αρμενίζοντας πλάι με τους γλάρους
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
