| |
Όλοι, σε παραδέχονται
και σ’ επικαλούνται
μα, σαν το διάβολο θαρρείς
που απέχει απ’ το λιβάνι,
σαν σκάσεις μύτη και φανείς
αμέσως, σε αρνούνται
κι’ είναι απορίας άξιο
άραγε τι, φοβούνται?
Στην απουσία σου νερό,
στο όνομα σου πίνουν
λέγοντας λόγια σεβασμού
πανάξια, για σένα
όμως, στη παρουσία σου
τρέχουν και δε γυρνούνε,
σαν ποντικοί που οσμίζονται,
τη μυρωδιά της γάτας!
Περίεργο που θα το πω
μάλλον και δε συμφέρει
να είσαι, στο προσκήνιο
καλύτερα να στέκεις
κάπου, στο παρασκήνιο
μουγκή και φιμωμένη
έτσι να ξέρεις, σ’ αγαπούν,
σ’ όλη την οικουμένη.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
