Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Μια ιστορία... χωρίς θηρία
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130737 Τραγούδια, 269451 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Μια ιστορία... χωρίς θηρία
 
Άσε μ' απόψε να σου πω μια ιστορία
από αυτές που δεν ακούσαμε παιδιά
δεν θα 'χει μέσα μαχητές ούτε θηρία
ούτε πριγκίπισσες, ιππότες, ξωτικά.

Θα 'χει μονάχα έναν άνθρωπο απλό
μέσα στην πόλη των μυρίων να αντέχει
σα μια σταγόνα σε ποτήρι με νερό
δε ξεχωρίζει, άλλο χρώμα αυτός δεν έχει...

Ας πούμε πως ο άνθρωπος λεγότανε Μαρία
-για να 'ναι πιο προσωπική- αυτή η ιστορία
και πως μετρούσε τώρα πια τριάντα δύο χρόνια
που προσπαθούσε να 'ναι μια... "εξαίρεση κανόνα".

-Ναι όλοι οι κανονικοί θέλουνε να διαφέρουν-
όλοι τα ίδια κάνουνε, και κατά βάθος ξέρουν
πως τούτος ο κανόνας πια, εξαίρεση δεν έχει
κανείς από το σύνολο καθόλου δεν απέχει

Πήγαινε πάντα για δουλειά - εργατική κοπέλα-
είχε και χόμπι αυτή πολλά, ζούσε μέσα στη τρέλα
είχε και φίλους, συγγενής είχε και μία σχέση,
-Το ξέρω η ιστορία μου, άρχισε απ την μέση-

Θα πάρουμε τα πράγματα ξανά απ την αρχή
να δούμε το πως έφτασε σ' αυτή την εποχή
Μαρία πριν τα δεκαοχτώ, Μαρία μεθυσμένη
Μαρία πανελλήνιες και οι γονείς της ξένοι.

Τότε εκείνο τον καιρό, γνώρισε τον Αντώνη
-μάλλον απ' ανασφάλεια για να μην νιώθει μόνη-
Και ένιωσε τον έρωτα, έζησε την αγάπη
-μια σχέση καταστροφική-,
που έκανε τα δάκρυα, να φτιάξουν... καταρράκτη

Και δες τα χρόνια πέρασαν και μπήκε στη σχολή
Μαρία κοντά στα είκοσι σπουδάζεις νομική
Τώρα δεν έχει πια λεφτά, άφησε τον Αντώνη
πιάνει την πρώτη της δουλειά, -το νιώθει- μεγαλώνει.

Μαζεύτηκαν τα χρήματα, πήρε μικρό αμάξι
έχει και πλέον δύο-τρεις, (σύντροφους) πια αλλάξει
κάνενας δεν της έκανε γιατί όλους τους συγκρίνει
αντί να δει τι πρόσφεραν... επέλεξε να κρίνει.

Δυο χρόνια πια αργότερα, τίποτα δεν αλλάζει
εκτός από το νούμερο (συντρόφων) -που τρομάζει-
και μεγαλώνει ένα κενό, γεμίζει όλο το σώμα
κοιτάζει και ο ουρανός έχει αλλάξει χρώμα.

Σα να 'ναι όλα ασπρόμαυρα, σαν να τους λείπει αγάπη
ξυπνά, κοιμάται πάντοτε, στο άδειο της κρεβάτι
και παίρνει την απόφαση εκεί στα είκοσι τρία
να δώσει πάλι στη ζωή, μια ακόμα ευκαιρία.

Πήρε πινέλο και μπογιά, φτιάχνει καμβά με χρώμα
κι ύστερα πάει για δουλειά, γυρίζει σπίτι... χώμα
σε πέντε μήνες μύρισε το σπίτι δημιουργία
καινούργιο χόμπι γνώρισε, με πήλινα αγγεία

Η διάθεση της άλλαξε, ένιωσε μια μαγεία
είχε και χρόνο να σκεφτεί, την ως εδώ πορεία
τα λάθη της ξεχώρισε, πήρε και την ευθηνή
για όσα την οδήγησαν μονάχη της να μείνει

Έτσι ο χρόνος πέρναγε, με τη δημιουργία
ανθρώπους πλέον έβλεπε, μ' άλλη οπτική γωνία
κάποιους επέλεξε να 'ρθουν σα φίλοι και να μείνουν
και κάποιοι νέοι σύντροφοι, όμως εκείνοι... κρίνουν

Σαν έφτασε η ώρα της, εκεί στα είκοσι έξι
βρήκε τον Γιώργο τον ψηλό, κι 'χει μαζί του μπλέξει
όμορφο και καλό παιδί, κι έχει την ίδια τρέλα
και η Μαρία -φυσικά- είναι καλή κοπέλα...

Οι δύο τους πια κοντεύουνε να κλείσουν έξι χρόνια
κι αρχίζουν να ονειρεύονται παιδιά μα και εγγόνια.
ΕΕΕ!!! Μην κολλάς στα ονόματα αυτά είναι τυχαία
τους ήρωες μας να κοιτάς σα κλείνει η αυλαία.

Αυτά που λέω γίνονται δίπλα σου κάθε μέρα
μ' αυτούς εσύ μοιράζεσαι τον ίδιο τον αέρα
κι αν θέλεις κάτι σαν κι αυτό που βρήκε η Μαρία
θυμήσου πρώτα έψαξε εσύ, την "ως εδώ πορεία".

Μην κρίνεις και μη προσπαθείς τα πάντα να συγκρίνεις
μέσα σου ψάξε για να βρεις τι θες να απογίνεις
κι αν όλα αυτά σου μοιάζουνε μια βαρετή ιστορία
εντάξει στην επόμενη θα γράψω για... θηρία



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 9
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Φαντασίας,Φιλοσοφικά
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Ο χρόνος μετριέται σε στιγμές... η γνώση σε εμπειρίες
 
ΛΥΔΙΑ_Θ
24-02-2017 @ 15:05
::yes.:: ::yes.:: ::hug.::
Ανθιππη
24-02-2017 @ 15:07
και η προσωπικη ιστορια του καθενος ειναι ομορφη!! Θα περιμενω το επομενο σου για τα θηρια!!!
νικολακοπουλος θανάσης
24-02-2017 @ 15:24
ΣΕ Χαιρετώ Σταμάτη σταμάτα είσαι όλο λεβεντιά και νιάτα
πολύ κάλο αστέρι *




javascript:insertext('::mad.::',%20'comment')
bill bozikis
24-02-2017 @ 16:36
Αυτά που λέω γίνονται δίπλα σου κάθε μέρα
μ' αυτούς εσύ μοιράζεσαι τον ίδιο τον αέρα
κι αν θέλεις κάτι σαν κι αυτό που βρήκε η Μαρία
θυμήσου πρώτα έψαξε εσύ, την "ως εδώ πορεία".
Υπεροχο !
Το να διαβαζεις κατι τετοιο και να μη μπορεις να σταματησεις , αυτο σημαινει ..σωστη δημιουργια !
συγνωμη , μονο διορθωστε κατι στον 4ο στοιχο . ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Κρυσταλλενια
24-02-2017 @ 16:49
Καθημερινό και μεγαλειώδες, απλό και υπέροχο !!!!
Κων/νος Ντζ
24-02-2017 @ 17:08
Πάρα πολύ ωραίο, αληθινινό και όλοι θα βρούμε κάτι απο εμάς μέσα του!

::up.:: ::up.:: ::up.::
ΑΜΑΡΥΛΙΣ
24-02-2017 @ 18:42
Ετσι ακριβώς είναι όλων μας οι ζωές Σταμάτη μου, πάρα πολύ όμορφο, καλό βράδυ. ::love.:: ::love.:: ::love.::
χωρίς λόγια
24-02-2017 @ 23:00
!!
ροβολος
26-02-2017 @ 09:08
Μπράβο φίλε.

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο