| |
Δαχτυλικά αποτυπώματα στον ήλιο,
θλιμμένα μάτια να πετούν μες την αυγή.
Κράτησα ψέμα για μετάνοιας κειμήλιο,
και μου παρέδωσα στο νου εναλλαγή.
Συνειρμικά τα σταγονίδια των κόπων,
το μακροβούτι ανασφάλειας κερνούν.
Καταστολή της μοναξιάς ζεστών ανθρώπων,
με παγωμένη περηφάνια ζητούν.
Κι εσύ κατάξανθη αλλότρια ευθύνη,
που συννεφιάζει πριν χαράξει ερημιά.
Στιχομυθία των φιλιών αλλοφροσύνη,
να μεταλλάσσεις την αγάπη σε ζημιά.
Κι εγώ διάβαση στο άλεσμα ρουτίνας,
σαν διασχίζουν την καρδιά μου ουρανοί.
Έγινα ξάφνου της απάτης σου πυρήνας,
και για το τέλος μου ιδέα φαεινή.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
