Ερμηνεύοντας τα σχόλια των γάτων. Στο βαρύ τους ρόγχο έστησα αυτί. Να τους ακούω να πενθούν όλη νύχτα..Και να αντιστέκομαι στους καημούς που εκβιάζουν.
Γιατί η φύση υποκύπτει στο πάθος μας. Κι εμείς τής ξεφεύγουμε αυτοσχεδιάζοντας.
Έχουμε ολάκερο ένα θαύμα.. Στις γωνίες των δρόμων που φιλιόμαστε. Με την πλάτη κολλημένη στον αφηρημένο τοίχο που μας βρέθηκε. Και το πόδι απροετοίμαστο να αιωρείται. Στην αμήχανη ώρα, που μια σκέψη δεν κράτησα. Ούτε ένα «πρέπει» με συγκράτησε. Αλλά έμεινα εκεί. Στο «παρεδώσε» τής έμπνευσης. Και της συμφιλίωσης με τη ζωή...
