| |
| | Μοιρογνωμόνιο |  | | | Ο χρόνος μας ταξίδεψε, στο κοντινό μας μέλλον, για κοίτα μερκατορικά μ' απλότητας γωνία, τι βλέπεις? | | |
[align=left] [B] [I]
. . *~* Μοιρογνωμόνιο *~*
Μη βιάζεσαι να βγάλεις συμπεράσματα.
Την απλότητα αγάπησα την υιοθέτησα
και την έκανα πράξη
στης εξοχής τον καθάριο αγέρα τη πότισα
στη παρθένα ατμόσφαιρα,
που συνομιλώ με τα πουλιά
κι ακούω τα κύματα, στα ονειρικά ακρογιάλια.
Έτσι συνέλαβα κάποια στιγμή τον εαυτό μου
ν' απαρνείται τα μεγαλεία.
Όχι πως τ' απορρίπτω και πως τα λοιδορώ
μα είναι κάποιου κόσμου, με άλλη σημασία
νεόπλουτων και κροίσων, με φόντο το "εγώ"
δεν το πειραματίζομαι, το βλέπω σχετικό.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Έτσι λιπών μια μέρα και ντάλα μεσημέρι
ιπτάμενη η απλότητα, στάθηκε να μου πει ...
(έλα μαζί μου πέτα, να δεις άγνωστα μέρη
της Γης την ακαμψία κι η φύση λειτουργεί).
Τι σκέπτεσαι? Μου λέει ...
είμαι δική σου δύναμη, σε κόσμους με συγκρούσεις
που παλαβώνουν όνειρα, στο άβατο της γνώσης.
Ομολογώ πως μ' έπεισες,
στο πρώτο μας ταξίδι,
να Ίπταμαι μαζί σου, σ' ανέμους που δασοπονούν
και τα θεριά φοβούντε, πάνω σε πόλεις με καημούς
με των πτωχών τη θλίψη.
Μα κοίτα ξάφνου φθάσαμε, πάνω από παλάτι
είναι σουλτάνου φρούριο, με κορεσμό και σήψη
αμύθητους έχει θησαυρούς, με άρματα πολέμου,
σε όλεθρου διαταγές, με μένος αγυρτείας.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Ο χρόνος μας ταξίδεψε, στο κοντινό μας μέλλον
για κοίτα μερκατορικά μ' απλότητας γωνία
τι βλέπεις? Και μην απορείς, που άλλαξε η μοίρα
κι υψώσαμε το πόρισμα, σ' επίπεδο "αξίας" ...
Μια σκουληκότρυπα σαθρή
και γύρο της σκουλήκια, που ήταν το παλάτι πριν
με τ' άρματα τα γκρίζα
ξεθωριασμένα χρώματα, στριφνή πραγματοσύνη
που χαλαστήκαν άνθρωποι,
να ζήσουν οι κρετίνοι.
Είναι τα κλικ στο γνώμονα, τη μοίρα μας να στρίβει
του πνεύματος οι θησαυροί,
δεν μοιάζουν με την ύλη.
Άλλα πρεσβεύει η ψυχή, μακράν από θρησκείες
που προκαλούν διχώνιες και απαιτούν θυσίες
πολέμους για να καρπωθούν
λόγιοι εγκληματίες και φανατίζουν τους μωρούς
σ' επίθεσης φατρίες ...
Απλά "μοιρογνωμόνιο", η σκέψη με τη φλόγα
να πάρει ζάλα η καρδιά, στου τέκτονα τ' αμπέλι!
. . . * * Nikos D. Stoforos * *
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | nstoforo@otenet.gr | | | |
|
aridaios
25-03-2017 @ 18:25 | του πνεύματος οι θησαυροί,
δεν μοιάζουν με την ύλη. ::rock.:: ::rock.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
