| |
ΞΩΤΙΚΟ
Κάνω με τ άστρα συντροφιά,
μιλώ με το φεγγάρι,
κι ο ήλιος στην ανατολή,
πάντα μου κάνει χάρη,
να περιμένει να τον δω,
η νύχτα όταν πεθαίνει,
να ξεπροβάλλει την αυγή,
κι απ τη φωλιά να βγαίνει,
τα σύννεφα στον ουρανό,
μου φτιάχνουνε στρωσίδια,
μην τάχα κι αποκοιμηθώ,
με ντύνουν με στολίδια,
οι κεραυνοί κι οι αστραπές,
αδέλφια αγαπημένα,
βροχή και χιόνι μ αγαπούν,
όπως ποτέ κανέναν,
οι άνθρωποι στραβοκοιτούν,
θαρρώ πως με φοβούνται,
άλλοι με λένε ξωτικό,
και άλλοι δεν μιλιούνται,
όμως εγώ ξέρω καλά,
άνθρωπος μ έχει κάνει,
πως έχω σάρκα και οστά,
μοίρα μ έχει μοιράνει.
ΑΝΘΙΜΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
