| |
Και να που πάλι, στα γεράματα να ελπίζω:
Την ατραπό τού Έρωτα ξανά βαδίζω
Οι φίλοι βλέπουν πως παλιμπαιδίζω
Καθώς στα κάλλη της το είναι μου βυθίζω
Rf1:
Δεν είναι άλλη "μία από τα ίδια"
Σα ρόδο ξεχωρίζει απ΄ τα σκουπίδια
Κι αν άργησε να πιάσει εδώ λιμένα
Ετούτο το κορίτσι είναι για μένα
... ... ...
Και να που πάλι η νύχτα μοιάζει ωραία
Γυμνή η πόλη μας, αλλόκοτη, μοιραία
Κι εκείνη, αρχόντισσα, αρχαία Αθηναία
Με κατακτά -σώμα, ψυχή, μυαλό-, λαθραία
Rf2:
Ο Έρωτας τα χρόνια δεν κοιτάει,
Γι' αυτό και στο μηδέν ξαναγυρνάει
"Τα χρόνια ο ΄Έρως δε μετρά", μου λέει,
Και όλα όταν τελειώσουν δε θα κλαίει
... ... ...
Τι κι αν στο πέρασμα του χρόνου βαρεθούμε;
Από τα πάθη του κορμιού θα απαλλαγούμε;
Θα μείνει πάντα κάτι που επίμονα θυμίζει
Κάθε ηδονή που σαν δρεπάνι μας θερίζει
Rf3:
Εγώ στης γης τα έγκατα θα οδεύω
Στη μνήμη σου όμως πάντα θα εδρεύω
Κι εσύ, με όλη τη ζωή μπροστά σου
Στο Άγνωστο θα ανοίγεις τα φτερά σου
I. K. Π. 2017 - 2019 - 2020 (τελ.)
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 9
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
