| |
Κοιμάται σ’ ένα σύννεφο η αγάπη,
λες κι έχει πιει της λησμονιάς το χάπι.
Κοιμάται σ’ ένα σύννεφο και μοιάζει
το δάκρυ της σαν τη βροχή που στάζει.
Κοιμούνται στα κρεβάτια τους οι ανθρώποι,
για να σωπάσουν βάσανα και κόποι.
Κοιμούνται μέσα σε φωτιές που καίνε,
«χωρίς αγάπη πώς θα ζήσω», λένε.
Σ’ όλης της γης τα μήκη και τα πλάτη,
μίση, χτυπήματα πίσω απ’ την πλάτη.
Σ’ όλης της γης το κέλυφος που τρέμει,
κλαγγές των όπλων, αδικίες, πολέμοι.
Είναι φριχτό να ζεις χωρίς αγάπη,
σαν σκεύος ξεχασμένο στο ντουλάπι.
Άλλοι να ’χουν την τύχη σου στα χέρια,
να ’χουνε τα σπαθιά και τα μαχαίρια.
Π.Θ.Τουμάσης
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
