| |
Με πόνεσες, με πλήγωσες, μα εγώ σε συγχωρώ
καρδιά μου μου τη μάτωσες, μα πάντα σ` αγαπώ
Με πρόδωσες ένα δειλινό, βρήκες αλλού αγάπη
απόμεινα να καρτερώ, με πόνο και με δάκρυ
Σκοτείνιασε ο ουρανός, πάντα να περιμένω
βαρύς, αβάσταχτος καημός, πικρό το πεπρωμένο
Πέρασαν βράδια μοναξιάς, βράδια του στεναγμού
μονάχος μου περίμενα, στιγμή του γυρισμού
Τα πουλιά λυπήθηκαν, το μαύρο ριζικό μου
κι ήρθαν και μου τραγούδησαν, να βρω τον εαυτό μου
Μου είπαν, ξέχνα τη και βρες αγάπη άλλη
ελπίδα δεν την έχασα, κι έχω σκυφτό κεφάλι
Πέφτει βροχή και βρέχομαι, παγωνιά κάνει
στους δρόμους μόνος αγρυπνώ, θυμάμαι, το φουστάνι
Το κόκκινο τη` φωτιάς, δώρο που σου` χα πάρει
το φόραγες στη γειτονιά, σε είχα εγώ καμάρι
Πόσο το χαιρώμουνα, που ήσουνα δική μου
θρηνώ αγαπημένη μου, πήρες και τη ψυχή μου
Διαβήκαν μέρες θλιβερές, διαβήκαν χίλια χρόνια
και να που σε συνάντησα, στου φεγγαριού τ` αλώνια
Σε κοίταξα απο μακρυά, ήσουν εσύ φώς μου
μόνο...εψιθύρισα, ήρθε ο εαυτός μου
Σε κράτησα χρυσάφι μου, μικρή μου πριγκηπέσσα
σε συγχωρώ καρδούλα μου, απ` τη ψυχή μου μέσα
Ήρθες, ο ήλιος μου γελά, καλώς την ακριβή μου
χορό, τρανό θα στήσω εγώ, με ντάμα τη ψυχή μου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 13
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
