| |
| | Ψέμα |  | | | ψέμα.... | | |
Εσύ φεύγεις κι εγώ έρχομαι
πες μου πώς να κατανοήσω το δικό σου το μυαλό
τα λάθη σου όλα τα ανέχομαι
αλλά φτάνουμε σιγά-σιγά στο βέβαιο χαμό
Μακριά απ' τα φύλλα του φθινοπώρου πρέπει να 'ναι η αγάπη
μα συ έχεις κάψει όλα αυτά που σήμαιναν για μένα "κάτι"
οι ώρες μοιάζουν με εφιάλτες που ζωντανεύουν στο έλεος του χαμού
αλλά το μυαλό, το νου, η καρδιά και το σώμα σου είναι αλλού
Κοιτάς έξω απ' το παράθυρο σαν να προσμένεις κάτι
δεν νοιάζεσαι για μας, που καταστρέψαμε έρωτα με τόσα λάθη
νομίζεις ότι όλα θα γίνουν όπως πρώτα, αν αδιαφορείς
μα, μην νομίζεις, πρώτος εσύ θα πληγωθείς
Ατενίζω της καρδιάς σου τις πύλες και τις βλέπω κλειστές
κάτι στη ματιά σου μου θυμίζει αναμνήσεις του χθες
κάτι στην αγάπη σου ζωντανεύει μια πληγή
που ως τότε ήταν καλά κλειστή
Η μουσική στο ράδιο είναι δυνατή, μα δεν την ακούω
σκέφτομαι πόσο λανθάνω όταν συνεχίζω να σ'ερωτεύομαι
μένω μονάχη και κλαίω, τα βράδια ίδια όνειρα σκοτωμένα
μα εγώ με τα ψέματα και τις αυταπάτες σαν ανόητη μαγεύομαι
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Κακοποίηση, οικοπεδοποίηση, τσιμεντοποίηση... Τόση πολύ ποίηση σε μια τόσο πεζή ζωή... | | | |
|
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
