| |
Αν Φοβάμαι Να Σβήσω
Κράτησε μου το ξύλο, κρανίου τόπος, κρασί
Ψάχνω να βρω ένα φίλο, να το πιούμε μαζί
Βλέπω να με γκρεμίζουν, να με χτίζουν ξανά
Μα αν φοβάμαι να σβήσω, πώς θα ζήσω μετά;
Οι κραυγές πώς χορεύουν όταν σβήνουν τα χρώματα
Ξαφνικά πως θυμάσαι να κοιτάξεις ψηλά
Την ζωή μου έχω φάει να φωνάζω ονόματα
Μα επιμένω, παλεύω, τώρα πιό δυνατά
Και μπροστά μόνο ο δρόμος μου , οι γιατρειές και τα δάκρυα
Κι ένας άνεμος δέρνει, σιωπηλά, σταθερά
Μα αν ξεχάσω τα λόγια αυτά και σωπάσουν τα στόματα
Κι αν φοβάμαι να σβήσω πώς θα ζήσω μετά;
Φώναξε τ' όνομά μου με φωνή σταθερή
Η στιγμή που σ' αγγίζω είν' στιγμή ιερή
Ο λυγμός μου στο τέλος μοιάζει να σου γελά
Την αλήθεια στα μάτια σου καθρεφτίζει υγρά
Γίνε φως στ' όνομά μου, μην φοβάσαι γι' αυτό
Για εσένα τα πάντα να αντέξω μπορώ
Τι κι αν έρθουν να πάρουν ο,τι έχω ακριβό;
Δεν φοβάμαι, γελάω και ξανά προχωρώ
Και μπροστά μόνο ο δρόμος μου, οι γιατρειές και τα δάκρυα
Κι ένας άνεμος δέρνει, σιωπηλά, σταθερά
Μα αν ξεχάσω τα λόγια αυτά και σωπάσουν τα στόματα
Κι αν φοβάμαι να σβήσω πώς θα ζήσω μετά;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
