| |
| | Στ' απροετοίμαστο |  | | | Ουφ ίδρωσα, μου είπες, υγραίνομαι παντού κι ανάβουν οι ενδείξεις, φωτιά του φτερωτού | | |
[align=left] [B] [I]
. . *~* Στ' απροετοίμαστο *~*
Είπα με φιλιά να κάνω μια επίθεση
... κι εσύ αμέσως είπες,
ακούγετε αυθεντικό, μοιάζοντας με ποίηση!
Καλά άστο ... δε θα διαφωνήσουμε τώρα
γιατί το ωραιότερο ποίημα,
είναι το γυμνό κορμί,
με χίλιες λέξεις έρωτα, σε κάθε σπιθαμή
σε κάθε αναδίπλωση,
π' ανοίγει η χαραυγή
σεργιάνι στον ορίζοντα κι ας τρίζει η μοναξιά
τα μυστικά, μαγεία, σε κάθε ανασαιμιά!
~ Ουφ ίδρωσα, μου είπες, υγραίνομαι παντού
κι ανάβουν οι ενδείξεις,
φωτιά του φτερωτού!
~ Αύξησε τις ανάσες, τα χείλη σου διψούν
το πάθος να ρουφάνε,
τα κύτταρα να δρουν.
Στη πλώρη μου κρατιέσαι κι αλλάζεις σύννεφο
όψη και κοκκινάδα, "στ' απροετοίμαστο"
κι εγώ σου λέω λέξεις, που δεν κατανοώ
στις ηδονές που καίνε, φωνάζουμε κι οι δυό.
~ "Φίλα μαι δε θ' αντέξω, σε τόσο οργασμό"
λαχτάρα παραδίδω και αγκαλιά ζητώ!
~ Τόσο φως που χύνω στο σκοτάδι
τόση αγάπη, φωνάζεις ~ σιωπώ
κι ανθίζουν οι γαριφαλιές στο εύοσμο το χάδι.
. . * * Nikos D. Stoforos * *
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | nstoforo@otenet.gr | | | |
|
Μονοχίτων
11-04-2017 @ 12:11 | Στίχοι γεμάτοι ένταση και πάθος! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
