Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
131037 Τραγούδια, 269516 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Η αράχνη
 Κι όμως δεν το αποτελείωσα ποτέ...
 
Στοιβάζουν τα στεντόρεια πνεύματα
Kαι ξεδιπλώνουν τους ιστούς.

Κι η αράχνη η κοντοπίθαρη η ανεμογεννημένη
Χαρά των ύπνων, περιώνυμη κι αφέντρα
Κλωθογυρνάει σαν εαυτή, με αγωνία και στόμφο
Να μάθει ελπίζει περισσώς τα εννοούμενα
Αλλ’ αντ' αυτού
Κερδίζει λέει ανύποπτες υπάρξεις
Και περιμένει στωικά σε κάποιαν άκρη
Νερό κι αέρα τους κερνά...και περιμένει

Για την ακριβοθώρητη ξεχειμωνιάζουν μόνοι
Μήπως ξυπνήσει απρόσμενα η λυρική και φύγει

Κάποτε αλαφροπάτησε η παιδική στην πόλη
Να τους χαρίσει επίμαχα όλη τη γνώση, όλη
Οι χορικοί κοιμόντανε κι οι αυλικοί σε ύπνον
Κανείς δεν τους προσκάλεσε στο μαγικό αλώνι
Εκεί που κλαίνε οι Θεοί, που προσκυνούν τα ξωτικά
Κι οι μνήμες ξεθωριάζουν
Είναι κανείς; ξεφώνησε κι απάντηση από κρασί βαρύ
Την μισοπήρε.

Έχουν γιορτή και κάθισε καταμεσής στην πόλη
Σήκωσε πάνω για να δει κι έσταξε σκόνη και βροχή

To be continued…



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 2
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Φιλοσοφικά
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
ΝΤΕΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
22-06-2006
Εως εδω μου αρεσε.....τα σεβη μου !!!!!!!!!!!!!
ΑΙΟΛΟΣ
26-06-2006
Φίλη houlia χειρίζεσαι το λόγο πολύ καλά... Όμορφο και συμβολικό κατά τη γνώμη μου...

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο