| |
Δεν θυμαμαι...
Οταν τωρα σε σκεφτομαι,
δεν θυμαμαι το χρωμα των ματιων σου.
Δεν θυμαμαι το χαμογελο σου,
που το ειχα τοσο αγαπησει,
ουτε το σχημα των μαλλιων σου.
Δεν θυμαμαι καν το γελιο
και τον ηχο της φωνης σου.
Θυμαμαι μονο την μυρωδια σου
μια μυρωδια, βρεφικη,
που στη σκεψη της και μονο δακρυζω.
Θυμαμαι την ροδαλη και θεσπεσια
γευση της σαρκας σου.
Το ιδρωμενο κορμη σου πανω στο δικο μου
και μια καυτη ανασα ηδονης
στο προσωπο μου.
Και αναρωτιεμαι...
Πως αυτη η μεγαλη αγαπη
εχει γινει πλεον ερωτας και ηδονη.
Πως μπορεις να σταματας
να αγαπας εναν ανθρωπο που φευγει;
Ερχεται ετσι ξαφνικα σαν λαιλαπας,
εισβαλει στην ζωη σου σαν ενα
αερακι,μια ζωοδοχος πνοη.
Κι οταν φευγει...
Ενας κομπος στον λαιμο σε πνιγει,
για κατι που ποτε δεν θα ξαναρθει.
Σε κυριευει η θλιψη και η απαισιοδοξια.
Αισθανεσαι κενο εσωτερικα,
σαν να αδειαζει η ψυχη σου
απο θετικα συναισθηματα.
Βαστα γερα ψυχη μου...
Εχουμε ακομα δρομο...
Φλωρινα.30/4/17
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
