| |
[align=center][B] ΝΟΣΤΟΣ -ΙΟΝΙΟ
Ιόνιο σ΄αποθύμησα ξαναγυρνώ κοντά σου,
το κουρασμένο μου κορμί να λούσω στα νερά σου.
Τη ξενιτειά βαρέθηκα τα πλούτη της δεν θέλω
μιά πέρκα στ΄ακρογυάλια σου μου φτάνει να ψαρεύω.
Στα κοχύλια σου πάνω να τρέχω και Γοργόνες να κυνηγώ
τα σγουρά τους μαλλιά να ξεπλέκω και στο στήθος τους να κοιμηθώ.
Ιόνιο ο Οδυσσέας σου χρόνια σ΄αναζητούσε,
στο Θιάκι σου σαν έφτασε τον βράχο του φιλούσε.
Τη Ζάκυνθο αγναντεύοντας και την κεφαλλονιά σου
πίκρες , καημούς και βάσανα , έπνιξε στα νερά σου.
Η ζωή μου σε μια ξένη χωρα, μια Οδύσσεια χωρίς τελειωμό
μα οι Σειρήνες της δεν με πλανέσαν ,είναι ο Νόστος πιό δυνατός.
Ιόνιο στην ξενητειά μαύρη πέτρα θα ρίξω,
κοντά σου αγκυροβολώ μέχρι να ξεψυχήσω.
Γενήθηκα όταν έβγαινε ο Αυγερινός σου
την τελευταία μου ματιά θα πάρει ο Έσπερος σου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
