| |
| | Τα χρονικά μίας συνάντησης |  | | | Εκεί που το κύμα συναντά τη βιοπάλη σου, βιαστικά διαπερνάς στο χρόνο σου τις μνήμες.. | | |
Ποτέ μου δεν κατάφερα να αγγίξω τον χρόνο.
Ένας φαύλος κύκλος από αναμνήσεις και βιώματα,
ανθρώπους που έχασες,
μνήμες που εσκεμμένα ξέχασες,
λόγια και πράξεις μίας δικής σου πορείας στον κόσμο.
Θυμάμαι τότε που μίλαγες αδιάκοπα για το αύριο,
σε ένα σήμερα που δεν είχε ακόμα τελειώσει.
Και εγώ σε χάζευα..
Δεν μίλαγα..
Ήθελα μόνο να απολαύσω τη φωνή σου,
να πάρω μια γερή δόση εικόνας από τη μορφή σου,
να βλέπω το ακατέργαστο των χειλιών σου να πάλλεται ομοιόμορφα..
Και τότε κάπου θαύμασα τη ζωή σου·
τις πράξεις που έκανες,
τους στόχους που άφοβα έβγαζες..
Δε λογάριαζες ποτέ το χρόνο που τρέχει,
και πως οι στόχοι που έβαζες ζητούσαν δύο ζωές.
Μα δε πειράζει..
Ίσως εσύ να έχεις ήδη μία ζωή κρυμμένη στο πέτο σου,
σε αυτή την καρφίτσα που φοράς και κανείς δεν προσέχει.
Είναι νομίζω τα ματιά σου που τραβούν την προσοχή,
και αυτή η φωτιά που αγγίζει το πρόσωπό σου.
Ίσως με κάποιο τρόπο να έχεις παγώσει το χρόνο σου,
να έβαλες σε ένα υπόγειο τις μνήμες που σε σκοτώνουν·
ένα υγρό δωμάτιο με τις νωπές αναμνήσεις σου..
Ποτέ μου δεν κατάφερα να αγγίξω το χρόνο,
να σε βρω μέσα στα τόσα πρόσωπα που κρύβονται στο κεφάλι μου.
Θυμάμαι μόνο αραιά και πού τη φωνή σου,
τον τρόπο με τον οποίο εστίαζες την πνοή σου,
τα χρονικά εκείνα που μίλαγες για το αύριο.
Μα κάπου σ’ έχασα στο τελείωμα του δρόμου,
αυτό το πικρό αδιέξοδο της ζωής που σπατάλησες.
Θα έχεις ξεχάσει ίσως και πώς προφέρεται το όνομά μου,
και ίσως ποτέ δεν κοίταξες τι λένε τα μάτια μου.
Με μια γερή χειραψία με τον ίδιο τον χρόνο,
θα βάλεις κι εμένα στο χοντρό βιβλίο των αναμνήσεων,
σε μία κενή σελίδα που θα φέρει το όνομά μου.
Ίσως το ανοίξεις μια μέρα για να με βρεις,
περνώντας βιαστικά τις πρώτες σελίδες,
κάπου στη μέση,
δίπλα σε ένα αδιάφορο γεγονός να σταθείς δίπλα μου,
να κλείσεις να μάτια,
να θυμηθείς τι έγινε εκείνη η ανάμνηση.
Και βιαστικά στις λέξεις του να γυρίσεις σελίδα..
Γλυκές αναμνήσεις που μέσα τους μ’ έθαψες..
Μία συνάντηση που δεν πρόκειται να επαναληφθεί..
Μια στιγμή χαραγμένη στο δικό σου το χρόνο..
Δεν θα με ξέρεις..
Μα δε πειράζει..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | 1/11/2006 | | | |
|
Γιάννης Κατράκης
13-05-2017 @ 23:06 | Θυμάμαι τότε μίλαγες αδιάκοπα για το αύριο,
σε ένα σήμερα που δεν είχε ακόμα τελειώσει.
Και εγώ σε χάζευα..
Δεν μίλαγα..
Πολύ όμορφα γραμμένο !!!!! ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | | ΑΜΑΡΥΛΙΣ
13-05-2017 @ 23:34 | ΄πάρα πολύ όμορφο, μπράβο. ::love.:: ::love.:: ::love.:: | | Κων/νος Ντζ
14-05-2017 @ 09:13 | Όμορφο!
::up.:: ::up.:: ::up.:: | | aridaios
14-05-2017 @ 17:35 | Θα έχεις ξεχάσει ίσως και πώς προφέρεται το όνομά μου,
και ίσως ποτέ δεν κοίταξες τι λένε τα μάτια μου. ::whist.:: ::yes.:: ::yes.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
