Δεν θα μπορούσα να σε συναντούσα αλλού
παρά μόνον εκεί που μετράς
ανιχνεύσεις στο άπειρο
με λέξεις που στάζουν σκουριά
από νοσταλγικούς χρόνους
κι ο άνεμος σμιλεύει αφηγηματικές
νύχτες ατέλειωτες
διεκδικώντας μόνο για σένα
όλα εκείνα που πονούν
από την αλησμόνητη παρουσία
στους τοίχους - στα στρώματα - στα πατώματα.
Κάθε βράδυ μια σκιά
σεργιανά στα παράθυρα
κι εσύ επαίτης
ενός ανεπίστροφου γυρισμού
αποκωδικοποιείς στο χαρτί
την βεβαιότητα της φυγής
λειαίνοντας φόβους…
