stixoi.info: Επιστροφή στην αρχή

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Επιστροφή στην αρχή

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130577 Τραγούδια, 269412 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Επιστροφή στην αρχή

[B]Της τρέλας φοράω πάλι τον μανδύα
έχει χαθεί ολοκληρωτικά κάθε μαγεία
της ζωής,
και της ψυχής είναι άδεια τα ταμεία
κι όμως ευθύνη δεν έριξα ποτέ καμία
σε πατέρα και μητέρα
που δεν τα βγαλα ως πέρα
κι εσύ που τώρα στέκεσαι εκεί
πιο πέρα θα το δεις πως θα με βρεις
νεκρό στο πάτωμα τη τελευταία μέρα
και λέξη μη τολμήσεις να βγάλεις
είμαι αυτός που έδειχνες
και ντρεπόσουν μια κουβέντα να του πεις
είμαι αυτός που έδιωχνες
γιατί φοβόσουν μη με πάθος του ανοιχτείς
είμαι αυτός που αγάπησες
και ας μη μπόρεσες ποτέ να το παραδεχτείς

και τώρα μόνος τριγυρνάω σε μια πόλη
κι αν ποτέ κοιτάξεις μέσα μου θα δεις
μια ψυχή χωρίς ορέξεις
ένα άδειο σώμα με πόθους νηστικούς
και ένα μέλλον χωρίς βλέψεις
δεν είμαι αλάνι, είμαι από τους ταπεινούς
απ αυτούς που με πάθος αγαπάνε
και τρέφονται σαν νιώσουν να πονάνε
είμαι απ αυτούς που γυρνάνε με το κεφάλι σκυφτό
ψάχνοντας δείγμα χρώματος στης τρέλας το λευκό

παντού τώρα υψώνονται τοίχοι πελώριοι
και έχω βαρεθεί να σκαρφαλώνω
μην με κοιτάς
μην μ ακουμπάς
και μη τολμήσεις να μ αγκαλιάσεις
σου λέω φύγε μην
επιχειρείς να πλησιάσεις
άσε με να πνιγώ
στου θειαφιού τις αναθυμιάσεις
άσε με να δω τα τέρατα
που μου λέγαν ποτέ μαζί τους μην αράξεις
έχω κριθεί άσωτος υιός
έχω κριθεί ένοχος για τα πάντα
νιώθω λειψός
και δεν είμαι καθόλου σωστός
μα δεν με νοιάζει
όσο ο ήλιος θα με βρίσκει λιωμένο όταν χαράζει
όσο τα ρολόγια μου δεν υπακούνε πια στο χρόνο
και η ευδαιμονία μου μια κούκλα πλαστική
που αυτοκτόνησε αφού δεν άντεξε τον πόνο
έμεινα πίσω γιατί δεν γούσταρα τον φθόνο
που έχει περικυκλώσει τις καρδιές σας
έμεινα πίσω να δίνω το χέρι σ όποιον πέφτει
και είμαι εδώ να ετοιμάζω το σκοινί
για τους τελευταίους επιζώντες
είμαστε εμείς,
οι αιώνιοι του πόνου ελκυστές
και της ανάγκης τα θηράματα
που θα φύγουμε απόψε τα χαράματα
για τόπους μακρινούς
που φτιαχτήκανε
για της ζωής τους ταπεινούς
[/B]


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 7 Στα αγαπημένα: 1


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

johniss-17@hotmail.com

χωρίς λόγια 29-06-2017 @ 18:07	Ωραιο
Τσολάκης Ιωάννης 29-06-2017 @ 18:09	σέβομαι την όποια μορφη ποίησης και το συγκεκριμένο δεν γράφτηκε για ποιήμα, προσπαθούσα να κολλήσω κάποιες ρήμες μου για ένα beataki (hip hop) αλλά το κατέστρεψα, :p στην τελική δεν είναι ποίημα σε καμία περίπτωση, απλά κάτι που το χωσα εδω μέσα για να το βρίσκω να υπάρχει ::razz2.:: (damn δεν προλαβα πρωτο σχολειο, anyway ευχαριστωω :) )
Ευαγγελία Άνδρος 29-06-2017 @ 19:30	::hug.::
Μονοχίτων 29-06-2017 @ 19:46	Νομίζω ότι κάνει και για μπιτάκι. Το ΡΑΠ προέρχεται από το "ΡΑΨΩΔΙΑ" δεν είναι ανάγκη να κάνει ρίμες με το ζόρι. Ας κάνει όπου βολεύεται. Πολύ καλό ::rol.::
Κων/νος Ντζ 29-06-2017 @ 20:48	::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ΑΜΑΡΥΛΙΣ 29-06-2017 @ 22:30	Εξαιρετικό!!! φίλε μου, με άγγιξε όλο, όλο στη καρδιά μου ::love.:: ::love.:: ::love.::
"μαριαννάκι!" 30-06-2017 @ 03:53	::rock.:: ::rock.:: ::rock.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο