Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
131025 Τραγούδια, 269513 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Πορεία
 
Καθώς κοιτάζω
την γαληνεμένη σελήνη,
ξέρω πως είμαι
ένα της κομμάτι.

Καθώς με ζεσταίνει
ο ήλιος,
ξέρω πως είναι
ο άλλος μου εαυτός.

Τ' αστέρια,
μου γνέφουν από ψηλά,
η φύση ολόκληρη
ψιθυρίζει για μένα.

Θυμάμαι,
τις όμορφες μέρες,
αναπολώ,
την χαρά που πάντα γεννιέται.

Βλέπω,
την μικρότητα μου
να εξαντλείται,
σαν την αδικία που λιώνει.

Καθώς σηκώνω
το βλέμμα
προς τον ουρανό,
ή προς τον ανώτερο εαυτό.

Γνωρίζω πως,
ένα μου θραύσμα
με οδηγεί,
προς το νέο μονοπάτι.




 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 3
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

διαλέξαμε τα όμορφα βάσανα
 
smaragdenia
15-07-2017 @ 08:55
Βλέπω,
την μικρότητα μου
να εξαντλείται,
σαν την αδικία που λιώνει.

Καθώς σηκώνω
το βλέμμα
προς τον ουρανό,
ή προς τον ανώτερο εαυτό.

ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ!!!!!!
zpeponi
15-07-2017 @ 09:24
Καλημέρα φίλοι!
Κων/νος Ντζ
17-07-2017 @ 09:58
Ωραίο!

::yes.:: ::yes.:: ::yes.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο