Είχες τους λόγους σου
να είσαι σιωπηλή
Περιπλανώμενη σαν σκέψη στο σκοτάδι
Είπες γεννήθηκες
σε λάθος εποχή
Δε σε εκφράζει πια κι ετούτη η αγάπη
Πόσες στιγμές
Είναι ακόμα ζωντανές
Πόσες μας χώρισαν
Και οι φωτιές
Έγιναν στάχτη και αυτές
Και ανέμους όρισαν
Είχες τον τρόπο σου
να φεύγεις μακριά
με μια ακατάστατη και πρόχειρη βαλίτσα
είπες «λυπάμαι»
δεν είμαι εγώ για πιο πολλά
κι ύστερα χάθηκες ξανά στα ίδια σκίτσα
