| |
| | Των ποιητών η μούρη |  | | | https://www.youtube.com/watch?v=YBOoQcoPL1I | | |
Στο καφενέ πίνω ρακί, στο μπαλκόνι ούζο,
και στη ταβέρνα το κρασί, το πίνω σε κατρούτσο.
Λίγο πριν το ξημέρωμα, σ’ ένα μικρό μπαράκι,
μετά τη βότκα μου τραβώ και ένα ουισκάκι.
Ζαλίστηκα και θα σας πω, αλήθειες νέτα – σκέτα,
βαρέθηκα τους ποιητές κι όλους τους προφεσόρους.
Μονάχος είμαι, συντροφιά με μια παλιά τρομπέτα,
κι ανοίγομαι στο πέλαγος, με τους θαλασσοπόρους.
Ο απόηχος της θάλασσας, νανούρισμα της Μάνας.
Κλείνω τα μάτια και τ’ αυτιά, κι ονειροταξιδεύω,
στην αγκαλιά σαν βρίσκομαι, άγριας τραμουντάνας.
Στους ποιητές ότι ποθώ, άδικα το γυρεύω.
Χαμήλωσε ο πήχης , της ρίμας και του λόγου,
και χάσαμε τα ίχνη τους, σε δίνη παραλόγου.
Αυτόκλητοι όλοι γίναμε, ποιητές εκ του προχείρου,
μα στον καθρέπτη έχουμε, τη μούρη κάποιου χοίρου.
Μας βοηθάει ο καιρός και ο κακός μας χρόνος,
μαζί μ’ όλα που χάσαμε, χάσαμε και τη σκέψη.
Να διαφωνούμε ξέρουμε πάντοτε ομοφώνως,
γιατί πιστεύουμε ποτέ, δεν έχουμε λαθέψει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | | |
|
inokrini
25-07-2017 @ 00:19 | ::up.:: ::up.:: | | Άηχος
25-07-2017 @ 08:34 | Είναι εξαιρετικό και πολύ επίκαιρο, όσο και καλογραμμένο!
"Να διαφωνούμε ξέρουμε πάντοτε ομοφώνως"
Η αντίθεση σου αυτή γίνεται εύκολα γνωμικό! | | **Ηώς**
25-07-2017 @ 08:55 | Χαμήλωσε ο πήχης , της ρίμας και του λόγου,
και χάσαμε τα ίχνη τους, σε δίνη παραλόγου.......
αυτή η Σκέψη Κωστή....δε λυγάει η ρημάδα
ορθώς τα λές αυτή'ναι η αλήθεια
καλημέρα! | | Μονοχίτων
25-07-2017 @ 09:06 | Πολύ καλό
::rol.:: | | ΒΥΡΩΝ
25-07-2017 @ 09:28 | ::theos.:: ::up.:: ::theos.:: | | Αγνή
25-07-2017 @ 12:39 | Τα γουρούνια είναι πολύ παρεξηγημένα ζωάκια. Ρατσιστικό να μιλάς γιά μούρη χοίρου. Να μιλάς για μούρη ανθρώπων, ναι | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
