Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Slippery slope
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130619 Τραγούδια, 269439 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Slippery slope
 
[font=Segoe Script] Ολάκερη ημέρα
χτίζεται χωρίς εμένα
έρχομαι εδώ ξένος κάθε νύχτα
και πεθαίνω με το πρώτο πρωινό φώς
ανάπηρη ζωή
τυφλά τα μάτια της
κομμένα τα χέρια

Όλα τα νέα
χθές,σήμερα,αύριο
είναι ο χρόνος, μια παλιά εφημερίδα
πεταμένη σε ένα άδειο τραπέζι καφενείου
το ηλιοβασίλεμα

Ένα ναι ή ένα γειά
η σιωπή χωρίς καμιά ελπίδα
ξέμπαρκος κομπάρσος
που κουράστηκε να περνάει
απ'το πλάνο στις ταινίες
των άλλων

Ξέρω
θα πεθάνω ήσυχα κάποτε
χωρίς καμιά διαφυγή σε αυτήν την πόλη
με κομμένη φωνή το υπάρχω
στις πολυβουες αρτηρίες της
που τρέχουν τα αυτοκίνητα
και ακυρώνουν το αίμα
πριν καν μάθω πως ήταν
κάποτε και εγώ να γεννηθώ

Τώρα μπορώ να πώ
πως κουράστηκα
μια εξουθένωση χωρίς όνομα
που την κουβάλησα
και με κουβάλησε εδώ

Και το φώς έρχεται,έρχεται
αδυσώπητο χωρίς ουτε μια χαραυγή
Γιατί το φώς έρχεται,έρχεται
αδυσώπητο χωρίς ούτε μια χαραυγή

-----
Κλείνεις τα μάτια κάτω απ'το ντους
η ακοή σου βυθίζεται κάτω απ'το νερό
Δεν έχει εξάλλου καμία σημασία
το να δείς κάτι,το να ακούσεις κάτι
ο τόπος είναι απλώς ο χρόνος που σε σκοτώνει
Τα μάτια σου εξάλλου είναι κλειστά

Δεν σκέφτεσαι κάτι δεν νιώθεις τίποτα.
Αν και μόνος μπορείς να κλάψεις αν θες
κάτω απ'την ντουσιέρα και τα δάκρυα σου
να πέσουν μαζί με τις σταγόνες του νερού.

Να βγείς μετά από λίγο
και το πρόσωπο σου βυθισμένο για λίγο
στην πετσέτα του προσώπου να πάρει κουράγιο.

Μα το ξέρεις ότι δεν θα κάνεις τίποτα από όλα αυτά.
Θέλει δύναμη να μπορείς να κλάψεις [/font]







 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 9
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

αυτό το θέατρο του ειπωμένου κόσμου, με μια πνοή βρεγμένου δρόμου θα παλιώσει (Διονύσης Καψάλης)
 
"μαριαννάκι!"
07-08-2017 @ 18:45
Δυνατό ::rock.:: ::up.::
ΒΥΡΩΝ
07-08-2017 @ 19:05
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Άηχος
07-08-2017 @ 19:38
::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
tocar
07-08-2017 @ 19:46
https://m.youtube.com/watch?v=TTAU7lLDZYU
βενετσιάνικη. μάσκα
07-08-2017 @ 22:19
Απελπισία σκέτη... ούτε να κλάψεις δε μπορείς πια!

Πολύ δυνατό κείμενο!
ψιτ-ψιτ
08-08-2017 @ 00:22
Ενδιαφερον
Τζεπέτο
08-08-2017 @ 07:21
Μπούρμπουρ Λίθρα πάσχεις από συναισθηματική ισοπέδωση..
Μα δεν φταις εσύ γι' αυτό..
Φταίει ο τρόπος ζωής μας..
Μάθαμε στην ευκολία..
Χωρίς εμπόδια, δεν έχεις κανένα κίνητρο να προσπαθήσεις για κάτι..
Μοιραία φτάνεις στην παραίτηση και σε ένα επίπεδο συναίσθημα..
Είναι η αρρώστια της εποχής, αλλά πολύ φοβάμαι πως αν δεν αλλάξει ρότα ο δυτικός πολιτισμός, θα υποφέρουν από ουδετερότητα και όλες οι επόμενες γενιές εφεξής μέχρι το ανθρώπινο είδος να αυτοκαταστραφεί, λόγω της τάσης που έχει ο άνθρωπος να εξασφαλίζει τη συνέχιση της ζωής του (ομοιόσταση) με θετικό feedback (δλδ με συνεχή ανταπόκριση στις ανάγκες του, υπαρκτές ή πλαστές) κάτι που οδηγεί το σύστημα σε κατάρρευση..
Ο άνθρωπος βρίσκεται στην κορυφή του ζωικού βασιλείου, έχει καταφέρει να μην απειλείται από κανένα άλλο είδος αλλά αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να στρέφεται εναντίον του εαυτού του γιατί όποια ενέργεια δεν διοχετεύεται, δεν εκτονώνεται, γίνεται αυτοκαταστροφική (αυτό το τελευταίο είναι δικό μου συμπέρασμα, δεν ξέρω αν είναι σωστό)..
Όταν ένα σύστημα έχει θετικό feedback, σημαίνει πως αν μία ενέργεια σε έναν κρίκο αυξηθεί, αυτή η αύξηση της ενέργειας θα μεταδοθεί και σε επόμενους κρίκους.. Αν ελαττωθεί, θα μεταδοθεί μια μείωση ενέργειας..
Σε κάθε περίπτωση το σύστημα καταρρέει..
Για να μην γίνει αυτό, πρέπει να εισάγουμε στο σύστημα έναν κρίκο που να δίνει αρνητικό feedback δλδ να μετριάζει την αυξημένη ενέργεια που δέχεται, να τη μειώνει, να μην τη μεταφέρει αυξημένη κι έτσι ρυθμίζεται το σύστημα και δεν καταρρέει..
Στα ζώα, αυτός ο ρυθμιστικός κρίκος είναι τα ζώα που τα κυνηγάνε για να τα φάνε.. Τα ζώα-θύματα αναπτύσσουν ικανότητες που τα βοηθούν πχ να τρέχουν πιο γρήγορα για να σωθούν και τα ζώα-θηρευτές αναπτύσσουν αντίστοιχα ιδιότητες για να πιάνουν πιο εύκολα τη λεία τους..
Επειδή και τα δύο ζώα (θήραμα και θηρευτής) θέλουν να συνεχίσουν να ζουν αυτά και το είδος τους, φροντίζουν για αυτό..
Πχ το ζώο-θηρευτής θα σκοτώσει τόσο όσο του χρειάζεται, ούτε παραπάνω γιατί θα εξαφανιστεί το είδος της λείας του και δεν θα έχει μετά ούτε αυτό να φάει, ούτε λιγότερο γιατί πάλι θα πεθάνει της πείνας..
Το ζώο-θήραμα κι αυτό θα αναπαραχθεί τόσο όσο του επιτρέπει το περιβάλλον του, ούτε πιο λίγο γιατί θα χαθεί, ούτε πιο πολύ γιατί πάλι δεν θα μπορεί να τραφεί απ' το περιβάλλον του, οπότε πάλι θα χαθεί..

Λοιπόν.. δεν γράφω άλλα..
Όλα αυτά είναι μια ιδέα απ' το βιβλίο του Κόνραντ Λόρεντς "τα 8 θανάσιμα αμαρτήματα του πολιτισμού μας" εκδόσεις Θυμάρι..
Μπούρμπουρ Λίθρας
08-08-2017 @ 22:17
δεν ξέρω.ερωτήσεις έχω μόνο.
ευχαριστώ για το πέρασμα
giatressa
13-03-2018 @ 23:50
https://www.youtube.com/watch?v=AGmVQjdMSR4

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο