| |
Κορη πλενει στο ποταμι
το λαιμο της
Και γυαλιζει στο νερο
το προσωπο της
Τετοια ματια
στη ζωη μου δε ξαναδα
Καποιος ειπε
πως γεννηθηκε Νεραιδα
Καθε μερα προσπαθουσε
να μιλησει
Μα η μοιρα τη φωνη της ειχε σβησει
Εκλαιγε απαρηγορητη η Νεραιδα
Φωτεινη ασπρη και λευκη
Ξανθο φιλι
Αγιο μου καλοκαιρι
Φωτεινη σαν αστεο σαν αυγη
Του φεγγαριου το ταιρι
Ειχε ματια σαν παλατια
Εμπαινες βαθια εσκυβες φιλουσες πλουμιστα χαλια
Δακρυα γυαλια και κορδελς πανω στα μαλια ηθελα κοντα της να μαι σα φωτια
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
