| |
Πέρασε γοργά ο χρόνος
μα απόμεινε ο πόνος
στην καρδιά μου να χορεύει
κι άλλο τούτη δε παλεύει
Με φτιαγμένα παίζεις ζάρια
γίναμε μαλλιά κουβάρια
την καρδιά έχεις πληγώσει
πως θα ξημερώσει
Ποιος τον άλλο θα δικάσει
ποιος θα πάρει ποιος θα χάσει
ποιος θα φύγει νικημένος
ποιος θα είναι ο χαμένος
Μια φωτιά τα στήθια καίει
η καρδιά πονάει και κλαίει
ο καημός δε λέει να σβήσει
δεν τον σβήνει το μεθύσι
Χίλια χρόνια εδώ μένω
πάντα θα τον περιμένω
λίγο πριν από “την δύση”
μήπως και γυρίσει.
Στο αντίο ένας μένει
την χαρά να περιμένει
να μετρά στιγμές μονάχος
σαν ραγίσει ο βράχος.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
