| |
Με τραγουδια λυπημενα
μαζευομασταν στους δρομους
και τσιγαρα απ' τα κομμενα
μοιραζομασταν στους πονους.
Ειναι τωρα η ζωη μας
τρενο διχως πια σταθμο
ουρανος διχως φεγγαρι
και θλιμμενο δειλινο.
Στα σοκακια τα βραδακια
λεγαμε τα μυστικα
και μας επαιρνε η νυχτα
με τα αστρα συντροφια.
Τωρα μονος σαν καραβι
στο λιμανι αραχτος
που' χει παψει τα ταξιδια
και δεν εχει προορισμο.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
