| |
Έφτασε λοιπόν η ώρα, ζήση να μοιράσουμε
όνειρα και πλάνες σκέψεις όλα να τα σπάσουμε
να σκορπίσεις τα κομμάτια να μαντέψω τους χρησμούς
πάρε φύλλο και μολύβι κάνε τους λογαριασμούς
Θα κρατήσω την αγάπη, πάρε συ το όνειρο
θύμισες εγώ δεσμεύω, γέλιο μου παμπόνηρο
πάρε συ την ευτυχία, τον γαλάζιο ουρανό
την βροχή άσε για μένα.. κι άγνωστο ωκεανό
Κράτα όλα τα αστέρια, μόνο ένα άφησε
κείνο που ’μοιαζε σε σένα και που σε ζωγράφισε
στα μαλλιά σου που γλιστρούσε, τα σγουρά σου τα χυτά
και θα ζήσω με τους όρους που χεις βάλει για μετά
Άσε μου τα ψέματα σου, πάρε τις αλήθειες μου
άλλαξε όλο τον κόσμο κι όλες τις συνήθειες μου
θα κρατήσω αναμνήσεις που δεν θα τις χρειαστείς
που αρνείσαι να θυμάσαι και γι αυτές δε θα νοιαστείς
Στ’ όνειρο μου όμως θέλω, κάπου, κάπου να ’ρχεσαι
να μου λες ότι σου λείπω κι ότι μου ξανάρχεσαι
μοναχή διαφορά μας, του ονείρου μου βραχνάς,
πως εγώ μόνο θυμάμαι… όσα συ τώρα ξεχνάς.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
