| |
| | Η ιστορία της Βέρας και του Μανώλη |  | | | Μου βγήκε λίγο μεγάλο... Kαλή ανάγνωση :) | | |
Απόψε έχω όρεξη, να γράψω μια ιστορία
μα να ‘ναι και διδακτική, να έχει λιγάκι αξία.
Ας πούμε για μια κοπελιά, (μη γράφω πάλι γι άντρα)
λίγο μετά τα είκοσι, πολύ πριν τα τριάντα.
θα δώσω κι ένα όνομα, σ’ αυτή τη θυγατέρα
ήταν ψηλή και όμορφη… την ονομάζω Βέρα
εδώ ‘χω κάτι να σας πω, που έχει σημασία
η πάσα ομοιότητα… απλή συνωνυμία.
Η Βέρα ζούσε σε χωριό μακριά από την πόλη
και αγαπούσε ένα τεκνό… τον όμορφο Μανώλη
ήταν μαζί από παιδιά, από την εφηβεία
κοντεύανε να κλείσουνε σχεδόν δεκαετία.
Αυτός πολύ δουλευταράς, έπαιζε και κιθάρα
είχε και χιούμορ φοβερό, μα από φωνή… κορμάρα
αυτή λιγάκι ντροπαλή, με νάζι, στάζει μέλι
κάθε μεγάλος και μικρός, την αγκαλιά της θέλει.
Όλα κυλούσαν ομαλά μέχρι το καλοκαίρι
-πόσα θα φέρει ο Αύγουστος, ποτέ κανείς δεν ξέρει-
στις 10 Αυγούστου το χωριό άρχισε να γεμίζει,
όλη η Αθήνα κλασσικά… εκεί μετακομίζει.
Μαζί με όλους φυσικά, ήρθε και μια ξαδέρφη
μια ζωηρούλα κοπελιά κατείχε κι από τέχνη,
έκανε αυτή φωνητικά, μαθήματα στο πιάνο
είχε πολλά χαρίσματα, και με το παραπάνω.
Να δώσω ένα όνομα τώρα και στη τσαχπίνα
νομίζω πως το όνομα… ταιριάζει να ‘ναι Μήνα
Βγήκαν λοιπόν οι κοπελιές Τετάρτη μεσημέρι
στη καφετέρια του χωριού και στήσανε καρτέρι
Η Βέρα εκεί της γνώρισε τον Κώστα και τον Άκη
όπου κι οι δυο αρχίσανε, αμέσως το καμάκι
αλλά η Μήνα έστελνε, μηνύματα σε τρίτο
θέλει κι ετούτος όνομα; Θα τον φωνάζω Νίκο.
Έτσι απόειδαν τα παιδιά, και πήγαν για μπανάκι
-μιλάω ακόμα φυσικά, για Κώστα και για Άκη-
οι δυο ξαδέρφες μείνανε, γλυκό καφέ να πίνουν
κι έτσι κουβέντα πιάσανε, τους άντρες να συγκρίνουν
Πρώτη ξεκίνησε σαφώς, η Μίνα, η τσαχπίνα
της έδειξε το facebook (του Νίκου τη βιτρίνα)
Τι γυμνασμένος αθλητής, έχει και σπορ αμάξι
διθέσιο και κάμπριο, το ‘χει και «πειράξει»
Μένει στη Βάρη χαμηλά, έχει βιοτεχνία
όχι αυτός, (ο γέρος του) μα έχει σημασία;
Είναι ψηλός, γοητευτικός, ντύνεται και στη μόδα
ξέρει και πώς να φέρεται, λέει ωραία λόγια…
Η Βέρα λίγο σάστισε, δεν μοιάζει του Μανώλη
είναι ο ωραίος στο χωρίο, μα μέτριος στη πόλη,
όσο για τ’ αυτοκίνητο, έχει ένα fiat panta
με τις λακκούβες του χωριού, του ‘σπασε και η ζάντα.
Έτσι για λίγο ντράπηκε ένιωσε «η ριγμένη»
αχ καημένε Μανωλιό… ήντα σε περιμένει
Στο σπίτι όταν γυρίσανε (μετά το μεσημέρι)
πήγε από ‘κει ο Μανωλιός (της Βέρας μας το ταίρι)
Πω πω να δεις τι του ‘σουρε, χωρίς να φταίει σε κάτι
σα να ‘ταν ο χειρότερος, του γύρισε και πλάτη
αυτός πολύ τσαντίστηκε, και πήρε την κιθάρα
κατέβηκε στη θάλασσα, ψιθύριζε Νταλάρα
Κατέβηκαν οι φίλοι του και φέρανε και μπύρες
όπως καταλαβαίνεται βγήκαν και οι «σειρήνες»
άδειασαν δυο κιβώτια, έπεσε το σκοτάδι
πέρασε όλο το χωριό, από εκεί το βράδυ.
Πέρασε όλο το χωριό, έκτος από τη Βέρα
γιατί μούτρα του κράταγε όλη αυτή τη μέρα,
κατά τις δώδεκα παρά, κατέβηκε κι η Μίνα
(όχι δε θα ‘ναι κλασσικό, δε θα συμβούν «εκείνα»)
Άρχισε με γλυκιά φωνή, να τραγούδα στην άκρη
κι αμέσως όλοι σώπασαν, σα να συνέβη κάτι
παίζει κιθάρα ο Μανωλιός, και κάθε που τελειώνει
τους δυο τους όλο το χωριό, πια τους αποθεώνει.
Ως το πρωί τραγούδησαν, δε σταματήσαν… στάλα
και από κάτω το χωριό, πάντα ζητούσε κι άλλα
Την άλλη μέρα το πρωί, δεν ήτανε αργία
και ο Μανόλης κλασσικά, δουλεία στην επαρχία.
Η Βέρα βγήκε το πρωί, πήγε στην παραλία
όπου εκεί της είπανε την χθεσινή ιστορία
ζήλεψε λίγο σκέφτηκε, πως φταίει η ξαδέρφη
που οι δυο καλοπερνάγανε κι αυτή δεν είχε έρθει…
Γίνανε μαλιοκούβαρα ή Βέρα και αυτή
και το επόμενο πρωί… η Μίνα αναχωρεί
η Βέρα ύστερα τα ‘χωσε, διπλά και στο Μανώλη
κι εκείνος δεν την άντεξε, τον ‘πιάσαν οι διαόλοι
Σηκώθηκε και έφυγε κι ο Μάνος για Αθήνα
βρήκε τη Μίνα κι έμεινε, εκεί τον πρώτο μήνα
Σιγά-σιγά βρήκε δουλειά, νοίκιασε ένα σπίτι
έφτιαξε και συγκρότημα, η πίστα του ανήκει.
Δυο χρόνια πλέον πέρασαν, μέχρι να δει τη Βέρα
ως που σε κάποιο live του, ήρθε η θυγατέρα
του είπε πως του έλειψε, του ζήτησε συγνώμη
τον σκέφτεται συνέχεια, τον αγαπά ακόμη.
Μα ο Μανόλης, άλλαξε… πήρε ακριβό αμάξι
γυμναστικέ, έβγαλε λεφτά, και τώρα είναι εντάξει
έχει θαυμάστριες πολλές, γκόμενες κάθε μήνα
και έχει και στο facebook, «official» βιτρίνα.
Εκείνη λίγο δάκρυσε, σα του πε το αντίο
κι έτσι απλά γυρίσανε, σελίδα και οι δύο
τα χρόνια γρήγορα περνούν δεν έχουν τόση αξία
για αυτό και στο φινάλε μου έκρυψα την ουσία
Η Μίνα χώρισε νωρίς, το Νίκο κι έχει βρει
τον Άκη (τότε απ’ το χωρίο), εκεί ζούνε μαζί
Γνώρισε και στο φίλο του, (το Κώστα) μια φίλη,
και τελικά όλοι μαζί ‘μείναν για πάντα φίλοι.
Η Βέρα βρήκε ένα παιδί εκεί με προξενιό
αφού αυτή δεν ήθελε, κανένα για γαμπρό
κι ακόμα αν την ρωτήσετε δεν είναι ευτυχισμένη
ο παιδικός της έρωτας, μέσα της δεν πεθαίνει
Και ο Μανώλης έζησε, παροδικά και μόνος
βρήκε τη φήμη, τα λεφτά, μα πέρασε ο χρόνος
και κάπου στα γεράματα, δίχως καμιά αξία
παντρεύτηκε και τ’ άφησε, όλα σε μια Μαρία.
Μάλλον δεν έφταιξε κανείς, ίσως να φταίνε κι όλοι
μα αυτή ‘ναι η ιστορία μου, της Βέρας, του Μανώλη
αυτή δεν είχε happy end, δεύτερη ευκαιρία
μα είχε ένα νόημα, αν βρείτε την ουσία.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 14
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Ο χρόνος μετριέται σε στιγμές... η γνώση σε εμπειρίες | | | |
|
adespotoi
22-08-2017 @ 02:00 | τζάμπα σωστός με το στανιό...
δεκάρα τσακιστή για τον γαμπρό!!! | | "μαριαννάκι!"
22-08-2017 @ 02:32 | ::up.:: ::up.::
Βαθύτατο το νόημα
πανέμορφη ιστορία
και όπως υποπτεύομαι
επώδυνη εμπειρία.
Όπως και να΄ χει όλοι μας
υπήρξαμε ηρωίδες
και ήρωες ενός λεπτού
στου χρόνου τις σελίδες.
Όλα υπάρχουν στη ζωή
ώστε να νοστιμίζει
γιατί κι η πίκρα τ' έρωτα
μεστώνοντας γλυκίζει. | | adespotoi
22-08-2017 @ 03:27 | όσα ξέρει κάποιος-οια λέγει. ::up.:: ::up.:: ::rol.:: | | Αναπάντεχος
22-08-2017 @ 07:44 | Εγώ την βρήκα την ουσία
για όλα φταίει η συνουσία ΚΑΛΗΜΕΡΑ | | νικολακοπουλος θανάσης
22-08-2017 @ 07:49 | μεγάλη η ιστορία καλό το γράψιμο ::up.:: | | smaragdenia
22-08-2017 @ 08:41 | ΥΠΕΡΟΧΟ ΣΤΑΜΑΤΗ
ΚΑΛΗΜΕΡΑ | | **Ηώς**
22-08-2017 @ 09:12 | Φοβερή ή περιγραφική σου δεινότητα Σταματη και όχι μόνον!
Ή ουσία είναι μία και το φαίνεσθαι πρωτεία
Χάνονται όλα με βία με την πρώτη ευκαιρία!
Ωραίος! | | Κων/νος Ντζ
22-08-2017 @ 10:04 | Εξαιρετικό Σταμάτη!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | inokrini
22-08-2017 @ 11:18 | υπεροχο!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
| | Άηχος
22-08-2017 @ 13:10 | Υπέροχη δουλειά Σταμάτη, από κάθε άποψη....
και τα νοήματα πολλά, κι όχι μόνο ένα!!!
Μπράβο σου!!
| | Νέτα-σκέτα
22-08-2017 @ 13:29 | Αυτή η κοτσομπολίστικη ιστοριούλα τη νόημα έχει.
Χαλάς τη φαιά σου ουσία σε ασήμαντα πράγματα.
Μετά τις κακογραφίες[ αγιογραφίες] έχουμε και τις κοτσομπολογραφίες.
::sneak.:: | | πανσελινος
22-08-2017 @ 17:29 | Μάλλον δεν έφταιξε κανείς, ίσως να φταίνε κι όλοι... ::smile.:: ::theos.:: ::theos.::
Επιδέξια περιγράφεις γεγονότα και καταστάσεις. Είναι να μην αρχίσεις, μετά ποιος σε σταματά...
Καλή συνέχεια ! ! !
..................
Συχνά αναπολούμε το παρελθόν, παλινδρομούμε σε στιγμές που νιώσαμε ευτυχισμένοι και πλήρεις και μένουμε καθηλωμένοι σε αυτό που μας συντάραξε. Ότι δεν ζήσαμε το μυθοποιούμε και το εξιδανικεύουμε. Η ζωή όμως είναι ένα ποτάμι που ρέει. Η αδράνεια και η στασιμότητα αγκυλώνουν την ψυχή και της στερούν τον ζωτικό της χώρο. | | ακριτας
22-08-2017 @ 21:50 | Θαυμασιο!!!!! ::yes.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Μ.Ελμύρας
22-08-2017 @ 23:56 | ::theos.:: ::yes.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
