Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Φαντάσματα
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130524 Τραγούδια, 269401 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Φαντάσματα
 
[B][I]Στέλνεις μηνύματα τις νύχτες και αγριεύεις το σκοτάδι μου
δεν με πονάς καθόλου, γιατί δεν με πονάς;
Χρόνια τώρα παλεύω να το εξημερώσω.
Παίρνεις τηλέφωνα ξαφνικά και αναστατώνεις τις μέρες μου
΄΄λυπάμαι΄΄ μου λες, γιατί λυπάσαι,
πότε ζήτησα τον οίκτο σου;
Τι θέλεις, γιατί εξακολουθείς να θέλεις;
Πως μπορείς, πως αντέχεις να θέλεις;
Που ήσουνα όταν σε περίμενα, όταν γονάτιζα στην άσφαλτο,
όταν λύγιζαν τα πόδια μου επειδή έτρεμα;
Που ήσουν τα μερόνυχτα που καθόμουνα με τα γόνατα
μαζεμένα στο στήθος, τις ώρες που το τσιγάρο φαρμάκωνε το λαιμό μου
και το αλκοόλ κατάκαιγε τα σωθικά μου, που στο διάολο ήσουν;
Εμφανίζεσαι μπροστά μου ξαφνικά και σκοτεινιάζεις τον ήλιο μου.
Με ψάχνεις, αισθάνομαι το ψέμα σου γύρω μου. Γιατί με ψάχνεις;
Πόσες φορές σ' έψαξα μέσα μου εγώ ξέρεις; Αναρωτήθηκες ποτέ;
Χίλιες φορές σε σταύρωσα κι άλλες τόσες σ' ανάστησα,
μόνο που τα καρφιά τα κάρφωνα σε μένα και τον σταυρό μου
τον κουβάλαγα μόνη μου, δεν στον φόρτωσα.
Εγώ ήμουν καθαρή κι εσύ με λέρωνες,
με κάθε ανάσα, με κάθε φιλί μου στερούσες τ' οξυγόνο μου.
Πνιγόμουν κάθε φορά που έκλεινες την πόρτα πίσω σου.
Η σιωπή μου έκανε τόσο θόρυβο που γκρέμιζε τους τοίχους,
δεν μπορεί να μην άκουγες.
Ιδρώτας και δάκρυα, σκόρπια λόγια, σκόρπια σεντόνια, σκόρπια όνειρα.
Δεν μπορεί να μην ένιωθες τον πόνο που σκορπούσες,
δεν μπορεί να μην έβλεπες οτι με σκότωνες.
Πέθανα τι δεν καταλαβαίνεις; Κι εσύ δεν είσαι Θεός για να μ' αναστήσεις.
Εξημέρωσα το σκοτάδι μου και δεν με τρομάζει. Οι νύχτες μου
έχουν πια ό,τι χρώμα θέλω.
Και ο ήλιος μου, σκοτεινιάζει μόνο όταν με πλησιάζεις. Τις άλλες ώρες λάμπει
και ας φοβάμαι να τον κοιτάξω. Θα κάνει υπομονή το ξέρω, γιατί κάποτε
έλαμπα μαζί του και του λείπω.
Εσένα που με ψάχνεις τώρα λοιπόν, δεν σε ξέρω.
Δεν με άφησες ποτέ να σε μάθω όπως ήθελα, όπως σε σένα άξιζε.
Δεν μπορώ να στο συγχωρήσω που με σκότωσες, γιατί ζούσες μέσα μου,
γιατί σκότωσες τον έρωτα, γιατί ακόμα και αυτή τη στιγμή με λερώνεις.
Εγώ δεν το' θελα να πνίξω το στοιχειό σου, μα κάθε που μυρίζω τ' άρωμα σου,
τα χέρια μου γεμίζουν αίμα..............................

Α.ΑΝ.Π.Δ 22/08/17 - 9758475


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 6
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Έρωτας & Αγάπη
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
ακριτας
23-08-2017 @ 00:11
Θέτεις τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων!!!!!! ::yes.:: ::theos.:: ::theos.::
Κων/νος Ντζ
23-08-2017 @ 00:12
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
"μαριαννάκι!"
23-08-2017 @ 01:43
Αχ τι ωραία που τα λες ::rock.:: ::theos.:: ::1255.::
smaragdenia
23-08-2017 @ 07:12
Που ήσουνα όταν σε περίμενα, όταν γονάτιζα στην άσφαλτο,
όταν λύγιζαν τα πόδια μου επειδή έτρεμα;


!!!!!!!!!!!!!!!!!
eclipsi00
23-08-2017 @ 22:45
*************************************************************
ΑΡΩΜΑ ~ ΓΥΝΑΙΚΑς , ΤΑ ΣΕΒΗΜΟΥ ! ! !

Ε Ξ ΑΙ Ρ Ε Τ Ι Κ Ο ΠΟΝΗΜΑ ΨΥΧΗς . & _

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
adespotoi
29-08-2017 @ 00:39
https://youtu.be/Y-Iyq4TGDAw

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο