| |
Η μελαγχολία, κομψή νεαρή
και λυγερόκορμη κυρία,
πάντα περιμένει... στις παραλίες
σαν ομπρέλα παρατημένη,
με ένα ψάθινο καπέλο.
Με το μικρό κύμα, τραγουδά,
που θροΐζει στο απαλό της βήμα,
συρτά σαν το γέρμα, του ήλιου
κι αργά, με κουρασμένη τη φτέρνα,
υπήνεμο βλέμμα κρατά, σαν βέλο.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
