Να χαθώ
στη ματιά σου να κάψω
Μια ζωή
μ’ ένα λάθος αστέρι
Μια βροχή
να ξεσπάσει κι ας πάψω
Ν’ ακουστεί, από ψηλά μια κραυγή
Ανήκω σ’ ένα δύσκολο φεγγάρι
Που χρόνια είναι σβηστό στον ουρανό μου
Ανήκω σ’ ένα τόπο σαν λυχνάρι
Που πάντα κυνηγώ σαν τον εχθρό μου
Τα βήματα μου πάντα μπερδεμένα
Και οι ευχές θολωσαν μες στη σκόνη
Τα όνειρά μου πια ταξιδεμένα
Κι οι φίλοι όσοι ελπίζουν είναι μόνοι….
Nα σταθώ
πέντε μέτρα πιο πέρα
Καθαρά
ν’ αντικρύσω κενό
Να πετώ
με τα χέρια ανοιγμένα
Μια αγκαλιά, να είναι όλο το φως
