| |
ειναι και κατι μερες που ολο περπατω
πρωι η δειλινο δεν εχει σημασια
χερια στις τσεπες και χαμογελο στραβο
χαμινι 12 χρονων,ζωη μαγεια.
Δεν ψαχνω ωμο ν'ακουμπησω
ξερω ποτέ δε θα'σαι εδω
τ'ονειρο μονη μου θα χτισω
χωρις εφιαλτες πια να ζω
κι οταν κοιτω το αδειο μου χερι
ξερω δεν ειναι μοναχό
οσα εδωσα εχει για ταιρι
και συμμαχο οσα δε θα δω.
Σπρωχνουν το χρονο οι αναγκες μου μπροστα
χαιδευουν κριματα,ξορκιζουν αμαρτιες
και αν σαστισω απ'τον ισκιο σου ξανα
χαρτινα αισθηματα,καμμενες ιστοριες
Θα ψαξω γελιο να ξεπλυνει
τις λερωμενες μας στιγμες
οχι ανθρωπο,ενα δελφινι
και χιμαιρες αληθινες
μη με γυρεψεις εχω πνιξει
οσα ενιωσα για σενα χθες
την πιστη μου εχω βυθισει
κι οι ποθοι ναρκες ζωντανες.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
