| |
[align=center]Τόσα χρόνια τόσες γιορτές
σε χαϊδεύουν σου ανοίγουν το δρόμο
εσύ , ξεβάφεις τα σγουρά σου μαλλιά
δεν μπαίνεις καθόλου στο κόπο.
Λές και αιώνια θα είσαι εκεί
σε ένα bar ας πούμε καθισμένη
δίπλα στο χρώμα των σβησμένων κεριών
στου φεγγαριού το φως βαπτισμένη.
Είναι τα μάτια σου δύο φωτιές
το φως σου, σ όλους δανείζεις
σε κάτι μαλάκες λες και το είχαν και χθες
και εσύ, γλυκά τρεμοσβήνεις
ζηλεύει η νύχτα το γυμνό σου κορμί
το σεντόνι όταν γλιστρά και το αφήνεις
τόσες αγάπες ούτε μία μικρή
το σ αγαπώ σου δεν βρήκες να αφήσεις
και ήρθε πάλι πρωί, το γράμμα αυτό
δεν θα ανοίξεις
είναι πόλη μικρή
τα μυστικά σου να κρύψεις.
φεύγουν τα χρόνια
να οι βροχές, ο χρόνος θολός στο καθρέπτη
πικρή η αλήθεια ποιος να τη πει?
αέρας καπνός και ξεφεύγει
εσύ χαϊδεύεις τις κρυφές σου γραμμές
νιώθεις πια γερασμένη
θέλεις να φύγεις να πετάξεις για αλλού
αλλά και εκεί μια ερημιά περιμένει….
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
