| |
| | Ανατολή |  | | | 1984 | | |
Στο πρώτο ηλιοφανέρωμα
ξυπνούσε η πλάση όλη κι εγώ μαζί της,
ξεκινούσα για δρόμους του ονείρου του μεγάλου,
που χτύπαγε τα σωθικά για να μου τα ξεσχίσει.
Μαζί με τα λούλουδα της γης
κι εγώ ο ζευγολάτης, μέρος αυτού του χώματος,
του χιλιοδουλεμένου και πολυϊδρωμένου,
φεύγω για μέρη μακρινά, την πόλη που ποθούσα,
ν' αφήσω την αχάριστη τη Μάνα γη, ζητώ.
Κι εκεί που τ' όνειρο φωτιά χρόνια επροσπαθούσε
και μεσ' στο νου και στην καρδιά, λάβαρο της φτωχικής
της πόρτας δεν γινόταν,
παίρνει και σάρκα και ψυχή και στόμα να μιλήσει
για να μου πει τον δρόμο μου, σαν ξένος πια να πάρω,
να ξεριζώσω συμβουλές και παραδόσεις τόσες
και στο "θεριό" τ' ανήμερο, γρήγορα να κινήσω,
να το συναπαντήσω...
Πολύ δε το λογίστηκα, πόθος και αίμα ένα,
ο λόγος κι η απόφαση τα βρήκανε αμέσως στο νεανικό μυαλό,
και φεύγω για τη δύση του ονείρου μου,
που χρόνια μου κρυφόκαιγε τα στήθια,
νύχτα συνήθως μ' άσττρα...
Παράτησα το έρμο μου, το θεοπεταμένο,
χωριό των πατεράδων μου και των προγονικών μου,
γίνηκα περπατητής, ύστερα έγινα γνώστης.
Δεν πολυσκέφτηκα κακά, Αιώνια φοβέρα,
για την Πανδώρα που θεοί, προείπανε μια μέρα,
μα εμένα κανείς δεν είχε ειδοποιήσει...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | Μη βιάζεσαι να βγάλεις συμπεράσματα για κανέναν... | | | |
|
Κων/νος Ντζ
21-10-2017 @ 11:11 | Πολύ δε το λογίστηκα, πόθος και αίμα ένα,
ο λόγος κι η απόφαση τα βρήκανε αμέσως στο νεανικό μυαλό,
και φεύγω για τη δύση του ονείρου μου,
που χρόνια μου κρυφόκαιγε τα στήθια,
νύχτα συνήθως μ' άσττρα...
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | pennastregata
21-10-2017 @ 11:36 | ::smile.:: ::smile.:: | | inokrini
21-10-2017 @ 18:38 | ::love.:: ::theos.:: ::theos.:: | | aridaios
21-10-2017 @ 21:36 | και φεύγω για τη δύση του ονείρου μου,
που χρόνια μου κρυφόκαιγε τα στήθια,
νύχτα συνήθως μ' άσττρα... ::yes.:: ::yes.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
