Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Στης ρυτίδας το βλέμμα
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130585 Τραγούδια, 269419 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Στης ρυτίδας το βλέμμα
 Καλησπέρα, ας διαφυλάξουμε ότι όμορφο έχουμε, απ` τους βαρβάρους, κουρνιαχτός!!! η χθεσινή ημέρα δεν θα προσθέσω τίποτα άλλο, σας ευχαριστώ από καρδιάς.
 
Είναι κάτι παιδιά, με πλατίνα τα χρόνια
σαν τους καίει η ψυχή, τα μαλλάκια τους χιόνια
οι αναμνήσεις μιλούν, είναι τρανές στο σκοτάδι
ποτέ δεν θα πούν, αν τους λείπει το χάδι.

Όταν σβήνουν οι αγάπες κι ειν οι άνθρωποι μόνοι
ένα δάκρυ κυλάει, στο μονό τους σεντόνι
είναι κάτι παιδιά, που τα λένε μεγάλους
δεν μιλούνε ποτέ, δεν μιλούνε στους άλλους.

Ειν το γκρίζο το φως, που τις νύχτες χορεύει
σαν ανοίγουν πληγές κι η αλήθεια περσεύει
στης ρυτίδας το βλέμμα, μια χάντρα στολίδι
στης ζωής το γέρμα, στης μοναξιάς το ταξίδι.

Συνοδοιπόρος η σιωπή, που έχει ηχώ τα βράδια
μοναχή στα σκοτάδια, δεν προσμένει Φεγγάρια
είναι κάτι παιδιά, που εσύ δεν τα ξέρεις
μη ρωτάς, τι ποθούν, κι αν εσύ διαφέρεις

Στις μοναχές τις καρδιές, ένα πικρό παράπονο
ειν των ανθρώπων μαχαίρι, κοφτερό! το πιο άπονο
στη ανοιγμένη πληγή , στα βουβά τα χείλη
σαν σώνεται αργά, το δικό τους καντήλι.

Όταν η Αυγή ξημερώσει, δεν θα` χει χρώματα
μια κραυγή, ένας λυγμός, σε σφαλισμένα στόματα
δίχως χάδι φιλί, ζωή σ` άνιση μάχη
αν λείπει η αγκαλιά, κλαίνε κι οι βράχοι

Είν το δάκρυ κρυφό, χίλια γυαλιά σπασμένα
σκιές στο σταθμό, όταν φύγαν τα τραίνα
να κρυφτούν να χαθούν, να περάσει το βράδυ
να κρυφτούν, να μη ζουν ,, στο δικό τους σημάδι.

1.............Αμαρυλίς........
2...Το λουλούδι του λόφου....
3.....Κουτσουμπίτσα.......
4.. Αδαμοπούλου Γεωργία..

Μετρώ τέσσερα ονόματα, όταν ήμουν παιδί δεν είχα κανένα,
με φώναζαν...τ` ορφανό της Μαρίας...
Με κόπο απόχτησα ένα, κι όταν ήρθα στο INFO..με χαρές,
άλλα τρία, πανέμορφα.


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 15
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
Άηχος
24-10-2017 @ 01:03
Η ύπαρξη δύο ρυθμών στο ποίημα σου, με έκανε να το νοιώσω
σαν δύο ποιήματα με την ίδια δυνατή και συγκλονιστική θεματολογία.
Το καταστάλαγμα των εμπειριών της ζωής, μέσα από τις θύμησες
και τις σκέψεις μιας ποιητικής ψυχής.!!

Μπράβο σου Αμαρυλίς.
Celestia
24-10-2017 @ 02:29
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Κων/νος Ντζ
24-10-2017 @ 07:21
Συνοδοιπόρος η σιωπή, που έχει ηχώ τα βράδια
μοναχή στα σκοτάδια, δεν προσμένει Φεγγάρια

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Αναπάντεχος
24-10-2017 @ 07:52
Είν το δάκρυ κρυφό, χίλια γυαλιά σπασμένα
σκιές στο σταθμό, όταν φύγαν τα τραίνα
να κρυφτούν να χαθούν, να περάσει το βράδυ
να κρυφτούν, να μη ζουν ,, στο δικό τους σημάδι.
inokrini
24-10-2017 @ 09:54
Όταν η Αυγή ξημερώσει, δεν θα` χει χρώματα
μια κραυγή, ένας λυγμός, σε σφαλισμένα στόματα
δίχως χάδι φιλί, ζωή σ` άνιση μάχη
αν λείπει η αγκαλιά, κλαίνε κι οι βράχοι ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ΑΜΑΡΥΛΙΣ
24-10-2017 @ 10:17
'Αν...να εμπιστεύεσαι μπορείς τον εαυτό σου, όταν για σένα αμφιβάλουν όλοι, αλλά βρίσκεις ελαφρυντικά ακόμα και για την αμφιβολία τους αυτή.

Αν θέλεις να λέγεσαι 'ανθρωπος
R. Kipling ::love.:: ::love.:: ::love.::
pennastregata
24-10-2017 @ 11:40
Από εκείνα, τα όμορφα... Παρ' ότι σου φεύγει το μέτρο σε μερικά σημεία, δεν χάνει σε γοητεία ο λόγος σου.
Καλημέρα.
smaragdenia
24-10-2017 @ 15:00
ΑΠΟΣΤΑΓΜΑΤΑ ΨΥΧΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑ ΜΟΥ
ΥΠΕΡΟΧΟ!!!!!!
Συνήθεις Ύποφτες
24-10-2017 @ 15:12
ωρε καρντασινα με συγκινσες την ποτνια ::rol.:: ::kiss.::
**Ηώς**
24-10-2017 @ 18:29
όταν ήμουν παιδί δεν είχα κανένα,
με φώναζαν...τ` ορφανό της Μαρίας... ::love.:: ::theos.:: ::theos.::

τί σημασία έχουν τα ονόματα;
της καρδιάς σου το όνομα φτάνει και περισεύει
εποίησες με μεγαλείο Ψυχής!
ΒΥΡΩΝ
24-10-2017 @ 20:38
::theos.:: ::hug.:: ::up.::
Μ.Ελμύρας
24-10-2017 @ 21:33
Όταν σβήνουν οι αγάπες κι ειν οι άνθρωποι μόνοι
ένα δάκρυ κυλάει, στο μονό τους σεντόνι
είναι κάτι παιδιά, που τα λένε μεγάλους
δεν μιλούνε ποτέ, δεν μιλούνε στους άλλους.

Εκπληκτική στροφή!
Θαυμάσιο όλο.Μπράβο, Γεωργία.

::angel.:: ::hug.:: ::angel.::
Dimitri Favvas
24-10-2017 @ 23:48
Η αλήθεια αυτή
και εμάς περιμένει
μην αφήστε χαρά
για να πάει χαμένη
ΑΜΑΡΥΛΙΣ
25-10-2017 @ 01:02
Αγαπημένα φιλαράκια ψυχής ευχαριστώ, ποτέ δε μπόρεσε το κακό να υπερισχύσει του καλού, είναι νόμος. ::love.:: ::love.:: ::love.::
"μαριαννάκι!"
25-10-2017 @ 02:57
::yes.:: ::love.:: ::love.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο